🦦 Nocne Zdjęcia Wieży Eiffla Nielegalne

Aby wykonać zdjęcia, zespół Map Google poszedł w ślady siedmiu milionów osób, które wdrapują się na wieżę każdego roku, i pokonał wiele pięter. Korzystając z wózka Street View (zaprojektowanego z myślą o zabytkach i muzeach) przygotował 360-stopniową panoramę pozwalającą podziwiać zarówno architekturę samej wieży Niedziela, 16 listopada 2014 (12:48) Nie rób zdjęć nocą wieży Eiffla!, a przez całą dobę - brukselskiemu Atomium, zwłaszcza jeśli chcesz pochwalić się nimi na Facebooku - zaalarmował portal informacyjny Euobserver specjalizujący się w tematyce unijnej. Powodem są prawa autorskie podlegające ochronie. Okazuje się, że tak samo chronione są gmachy Parlamentu Europejskiego zarówno w Brukseli, jak i Strasburgu. Publiczne pokazywanie ich zdjęć - tzn. chociażby na stronach internetowych europosłów - może być niezgodnie z prawem. Belgowie i Francuzi wykorzystali klauzulę zawartą w dyrektywie UE o prawie autorskim w społeczeństwie cyfrowym z 2001 roku. Pozwala ona na wprowadzenie zakazu publikowania zdjęć bez zgody właściciela praw autorskich publicznie dostępne obiekty architektoniczne, takie jak Atomium czy wieża Eiffla w nocnej scenerii, nie mogą być fotografowane na użytek publiczny, a jedynie przypadku najsłynniejszej wieży świata prawa autorskie chronią nie tyle sam budynek, co jej nocnego oświetlenia. Jak cytuje swoich rozmówców Euobserver, fotografowanie Atomium, które powstało w 1958 r., jest jeszcze bardziej surowo obwarowana. Atomium to jeden z symboli stolicy Belgii, lubiany przez turystów, ale chyba warto ich przestrzec przed upublicznianiem swojej fotografii na tle Dimitrov, brukselski ekspert Wikipedii w wypowiedzi dla Euobservera przestrzega: "jeśli państwo zrobicie sobie zdjęcie Atomium i opublikujecie je na Facebooku, będzie to stanowiło złamanie prawa". Obrazek Atomium na stronach Wikipedii to zdjęcie modelu zbudowanego w Austrii. W innych miejscach obraz Atomium jest często po prostu zaczerniony, po to by przestrzegać belgijskich przepisów - objaśnia unijna z 2001 r. ma na celu dostosowanie przepisów związanych z prawami autorskimi i pokrewnymi do społeczeństwa informacyjnego. Ale państwa członkowskie mogą stosować niektóre zasady opcjonalnie i dlatego tzw. wolność panoramy, czyli właśnie swobodne korzystanie z "wizerunku" publicznie dostępnych budowli, ale także naturalnych krajobrazów czy elementów natury, nie jest zagwarantowana we wszystkich krajach. Wolność panoramy sprawia, że budynki w przestrzeni publicznej mogą być fotografowane i następnie upubliczniane bez uprzedniej zgody ich właścicieli. W Polsce prawo zapewnia taką możliwość. Podobne regulacje prawne istnieją poza Polską, także w Niemczech i Austrii. Prawa do wolności panoramy nie ma natomiast np. we Francji, w Belgii czy we do szczegółów sytuacja jest odmienna w zależności od krajów. Np. w Bułgarii czy Słowenii publiczne budynki można fotografować, ale fotografii nie można sprzedawać. W Wielkiej Brytanii, Holandii można fotografować i rozpowszechniać takie prace bez ryzyka sankcji jest uzyskanie zgody np. na publikowanie zdjęć budynków Parlamentu Europejskiego. Jak podaje Euobserver, PE nie ma prawa własności budynków, więc nie może wydawać zezwoleń na fotografowanie ich w celach te wydają się niemożliwe do wyegzekwowania w dobie zdjęć satelitarnych czy też oferty serwisu Google Street View. Ale nowa propozycja Komisji Europejskiej dotycząca praw autorskich w dobie cyfrowej raczej nie pojawi się szybko. Najpierw światło dzienne musi ujrzeć spodziewana latem tego roku tzw. biała księga, czyli rodzaj raportu KE analizującego problematykę na szczeblu całej UE. Taki dokument prezentuje katalog zarysowanych z grubsza propozycji i środków i jest zaproszeniem do dyskusji dla partnerów społecznych, a dopiero jej następstwem jest ewentualnie propozycja konkretnego aktu się spodziewać, że zanim Komisja Europejska skorzysta z prawa inicjatywy legislacyjnej, zamówi jeszcze studium oddziaływania nowych przepisów. Tak będzie, jeśli KE zechce nowe rozwiązania przedstawić w formie innej niż dotychczas: czyli jeśli dyrektywę, która jest wdrażana w krajach poprzez odpowiednie przepisy krajowe, zastąpi rozporządzenie automatycznie obowiązujące w całej tej pory prawa autorskie były w gestii komisarza ds. rynku wewnętrznego, ale w obecnej kadencji przewodniczący KE Jean-Claude Juncker, żonglując tekami komisarzy i dyrekcji generalnych, przesunął prawo autorskie z zakresu obowiązków Elżbiety Bieńkowskiej do teki komisarza odpowiedzialnego za cyfryzację, Gunthera Oettingera. (mal) Nielegalne nocne wyścigi samochodowe po ulicach Łodzi i Zgierza. W sobotę ukarano 38 kierowców. Zobaczcie zdjęcia i film . Liliana Bogusiak-Jóźwiak. 27 marca 2023, 19:57 3.

Rankiem 15 marca 2022 r. helikopter opuścił dużą antenę w ręce pracowników zaprzęgniętych na szczyt Wieża Eiffla, gdzie przymocowali go do konstrukcji. Antena ma sześć metrów wysokości, co oznacza, że ​​wieża Eiffla zwiększyła swoją wysokość o dodatkowe 20 stóp, zwiększając ją z 1063 stóp do obecnych 1083. Nadal daleko mu do najwyższego budynku na świecie. Ten tytuł, jak Podróże + wypoczynek raporty, jest w posiadaniu Dubaju Burj Khalifa, lśniący wieżowiec mierzący około 2716 stóp. W rzeczywistości Wieża Eiffla nie jest nawet najwyższą budowlą we Francji: Wiadukt Millau, który jest również najwyższym mostem na świecie, może pochwalić się wysokością około 1115 stóp. Ale celem tej nowej anteny nie było podniesienie wieży Eiffla w górę w żadnych rankingach wysokości. Zamiast tego, zgodnie z oświadczeniem wydanym w dniu strona punktu orientacyjnego, ma na celu „poprawę jakości zasięgu radia cyfrowego w Paryżu i regionie Île-de-France”. Antena, której właścicielem jest firma transmisyjna TDF, ułatwi przesyłanie sygnałów radiowych do DAB+, zaawansowana technologicznie, wysokowydajna forma cyfrowego nadawania dźwięku, która zyskała popularność w ostatnich latach. Wcześniejszy wzrost wysokości Wieży Eiffla był również wynikiem postępu technologicznego. W 1957 r. anteny nadawcze i nadajnik radiowy podniosły wieżę o 26 stóp, co dało całkowitą wysokość 1050 stóp; Antena ultra wysokiej częstotliwości zainstalowana w 2000 roku dodała kolejne 13 stóp. Bez względu na wysokość wieży Eiffla, technicznie nielegalne jest robienie jej zdjęć w nocy przez fotografów —dowiedz się dlaczego tutaj. [h/t Podróże + wypoczynek]

Wieża Eiffla – wieża zbudowana z żelaza, znajdująca się na Polu Marsowym w stolicy Francji – Paryżu. Jest najbardziej znanym obiektem tego miasta. Uważana jest za symbol Paryża i całej Francji. Pod nią ma miejsce większa część akcji Biedronki i Czarnego Kota. Wieża Eiffla jest budowlą zbudowaną z….
> Wszyscy wiemy, że romantyczna kraina Paryża znana jest ze swojej światowej sławy atrakcji turystycznej, ale ilu z nas wiedziało, że robienie zdjęć Wieży Eiffla w nocy jest nielegalne ? Zgadujemy, niewiele. I nie ma powodu, by czuć się teraz FOMO, ponieważ tak samo, jak zaskoczyło nas to, musiało cię też zabrać. Oto wszystko, co musisz wiedzieć, aby nie łamać prawa, gdy jesteś w mieście. Nie ma wątpliwości, że dobrze oświetlona Wieża Eiffla to widok warty uwiecznienia w nocy, ale wciąż obowiązuje prawo autorskie, które zabrania turystom przechwytywania go lub wykorzystywania zdjęć do celów komercyjnych. Wieża była początkowo objęta prawami autorskimi, które chroniły jej projekt i strukturę stworzoną przez Gustave'a Eiffela, ale wygasła w 1993 r. Po śmierci artysty w 1923 r., Dzięki czemu pomnik stał się dostępny dla publiczności. Jednak dodanie pokazu światła w nocy w 1985 r. Przez Pierre'a Bideau ujęło go pod innym francuskim prawem autorskim, które nadal go chroni. Oznacza to, że jeśli możesz legalnie robić zdjęcia, udostępniać je i sprzedawać w dowolnym miejscu w ciągu dnia, nie możesz tego robić w nocy, dopóki nie uzyskasz wcześniejszej zgody od Société d'Exploitation de la Tour Eiffel i nie uiścisz opłaty licencyjnej. Ponieważ są miliony turystów, egzekwowanie praw autorskich przeciwko wszystkim na dworze było niepraktyczne, więc przeciętny turysta został poinformowany, aby nie robić zdjęć Wieży Eiffla w nocy do użytku komercyjnego bez zezwolenia prawnego. Więc następnym razem, gdy będziesz podróżować do miasta, upewnij się, że Twoje zdjęcia pozostaną z Tobą, aby uniknąć wszelkiego rodzaju kłopotów.
Przez Manon de Sortiraparis, Rizhlaine de Sortiraparis · Zdjęcia przez My de Sortiraparis · Opublikowane na 22 lipiec 2022 o 17:45 Chcesz pospacerować wokół Wieży Eiffla i Les Invalides i

Wybierając się na długo wyczekiwany urlop warto pamiętać o kilku zasadach związanych z fotografowaniem architektury (także tej zabytkowej) i eksponatów muzealnych. Nie wszyscy bowiem wiedzą, że udostępnianie zdjęć znanych atrakcji turystycznych, jak paryska wieża Eiffla czy brukselskie Atomium, obwarowane jest szeregiem regulacji prawnoautorskich. Większość otaczających nas przedmiotów czy zjawisk można spokojnie zakwalifikować jako utwory w rozumieniu prawa autorskiego. Reklama na bilbordzie, muzyka z radia czy w końcu budynki, rzeźby i inne obiekty, na stałe umiejscowione w przestrzeni publicznej podlegają regulacjom, określającym zasady ich eksploatacji. Najważniejszym przepisem w tym kontekście będzie uregulowane w art. 33 pkt 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych tzw. prawo panoramy (znane również jako „wolność panoramy), które pozwala na wykorzystywanie (nawet komercyjne) „utworów wystawionych na stałe na ogólnie dostępnych drogach, ulicach, placach lub w ogrodach, jednakże nie do tego samego użytku” (utworem w tym kontekście są oczywiście budynki stanowiące bezsprzecznie wynik pracy twórczej ich projektantów, architektów i budowniczych.). Ratio legis przywołanego przepisu polega przede wszystkim na umożliwieniu swobodnego fotografowania lub filmowania przestrzeni publicznej bez konieczności uzyskiwania jakichkolwiek zgód. Pamiętając, że rozpowszechnianie utworu (przedmiotu prawa autorskiego) zależne jest od zgody twórcy, wolność panoramy stanowi ciekawy wyjątek od ogólnej (i naczelnej) zasady prawa autorskiego. Należy jednak wspomnieć, iż rzeczona wolność jest w zasadzie nieco ograniczona, gdyż dotyczy jedynie obiektów stale wkomponowanych w krajobraz danego miasta. Spod regulacji wyłączone są wszelkie czasowe ekspozycje artystyczne czy wystawy sklepowe. Bardzo ważnym elementem tego przepisu jest również końcowy zapis sugerujący dopuszczalność wykorzystywania elementów panoramy, tylko w wypadku, gdy nie będzie to miało na celu „tego samego użytku”. Te dość zawiłe stwierdzenie, można sprowadzić jednak do zakazu bezprawnego kopiowania cudzej pracy. Np. jeżeli zdjęcie rzeźby czy muralu posłuży do wykonania identycznego dzieła – kopii uwiecznionej przez nas pracy. Od powyższej zasady oczywiście istnieją pewne wyjątki. Wypada również wspomnieć, że nie tak dawno temu, bo w połowie 2015 r. Parlament Europejski debatował nad ograniczeniem wolności panoramy. Zaproponowana przez francuskiego deputowanego Jean-Marie Cavadę poprawka zakładała, że komercyjne wykorzystanie fotografii czy materiałów audiowizualnych przedstawiających obiekty publiczne, będzie każdorazowo wymagało uzyskania zgody twórcy dzieła albo odpowiedniego urzędu. Europosłowie na szczęście odrzucili ten pomysł, gdyż słusznie wskazała Julia Reda z Partii Piratów - planowana reforma mogłaby uniemożliwić lub znacznie utrudnić pracę wielu twórcom oraz ograniczyć dostęp do kultury wiedzy. Nie znaczy to jednak, że wszystkie państwa Unii Europejskiej stają po stronie swobodnego dostępu do utworów architektonicznych. Wystarczy wspomnieć chociażby Belgię, która ograniczyła swobodę rozpowszechniania materiałów zawierających jedną z najpopularniejszych atrakcji turystycznych – brukselskie Atomium. Ta imponująca rzeźba przedstawiająca powiększony 165 miliardów razy model kryształu żelaza, podlega ochronie i udostępnianie przedstawiających ją zdjęć np. na portalach społecznościowych będzie stanowiło naruszenie. Z podobną, choć nieco bardziej skomplikowaną sytuacją, będziemy mieć do czynienia z wieżą Eiffla. Najpopularniejszą atrakcję turystyczną Paryża można swobodnie fotografować za dnia, jednak, aby legalnie opublikować zdjęcia wykonane w nocy, musimy już uzyskać pozwolenie. Zastanawiacie się - dlaczego? Otóż prawem autorskim chronione jest oświetlenie obiektu. Iluminacja świetlna wieży Eiffla została stworzona przez Pierre'a Bideau na początku 1985 r. Francuskie sądy uznały, że takie oświetlenie jest na tyle oryginalne i nowatorskie, iż stanowi samodzielny utwór chroniony przez francuskie prawo (Sąd Apelacyjny w Paryżu, r., Francuski Sąd Najwyższy, r.,). Prawa te są zarządzane w imieniu i na rzecz paryskiego merostwa przez Stowarzyszenie ds. Eksploatacji wieży Eiffla (Société d'Exploitation de la Tour Eiffel) i to właśnie do tego organu należy się zgłosić po upoważnienie do rozpowszechniania wizerunku wieży Eiffla z nocną iluminacją świetlną. Zwyczajowo przyjmuje się, że art 33 Pr. Aut. dotyczy wyłącznie obiektów znajdujących się w otwartej przestrzeni publicznej. Taka konstrukcja przepisu sprawia, że nie obejmuje on wnętrz budynków, takich jak np. hale dworcowe czy sale restauracyjne. W sytuacji, w której chcielibyśmy udostępnić materiały przedstawiające taką przestrzeń będziemy musieli uzyskać zgodę nie tylko właściciela praw autorskich, ale również właściciela bądź zarządcy samego obiektu. Warto zatem przed wizytą w danym muzeum czy bibliotece zapoznać się zasadami obowiązującymi w zakresie rozpowszechniania zdjęć wnętrz budynku. Tak samo, jak warto czytać muzealne regulaminy – w nich bowiem znajdziemy informacje dotyczące fotografowania eksponatów. Co prawda, można zaryzykować stwierdzenie, że w większości przypadków prawa autorskie już wygasły (70 lat od śmierci autora bądź ostatniego ze współautorów dzieła), nie znaczy to jednak, że instytucje nie mogą wprowadzać własnych wytycznych. Najczęściej spotykanym obostrzeniem jest zakaz używania lamp błyskowych, które mają powodować reakcje fotochemiczne ingerujące w strukturę konkretnego eksponatu czy obrazu. I tak jak nie spotkałem się z sytuacją, żeby ktoś kwestionował tę zasadę, to już pobieranie opłat za możliwość wykonywania zdjęć w muzeach wydaje się być nieco nie na miejscu. Podobnego zdania był Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów, który na początku 2010 r. rozpatrując właśnie taką sprawę uznał, że zapisy w regulaminie, które ograniczają fotografowanie i filmowanie eksponatów (aby móc to swobodnie czynić, należało uzyskać zgodę dyrektora oraz uiścić odpowiednią opłatę) są niezgodne z prawem konsumenckim i postanowił wpisać je do, prowadzonego przez Urząd Ochrony Konkurencji i Konsumentów, Rejestru Klauzul Niedozwolonych (poz. 1945). Co ciekawe, konsekwencją tego wyroku (oczywiście oprócz zakazania tego typu zasad) jest uznanie muzeów za przedsiębiorców, a zwiedzających za konsumentów – taka konstrukcja umożliwiła objęcie zwiedzających szerszą ochroną prawną w przypadku stosowania nieuczciwych praktyk ze strony dyrektorów czy zarządców konkretnych instytucji. Źródło: Paweł Kowalewicz, prawnik w Fundacji Legalna Kultura

Nasza przewodniczka Renata była po prostu niesamowita! Wyjaśnił nam wszystko prosto w drodze do wieży. Na wszystkie pytania, które zadaliśmy, wiedziała, jak odpowiedzieć, a nawet dała wiele wskazówek na temat miasta i prawa do świetnych punktów strategicznych na niesamowite zdjęcia! ! ! Czytaj dalej Marzysz o odwiedzeniu kraju bagietek i sera? Chciałbyś odwiedzić Luwr, zobaczyć obraz Mona Lisy i zrobić sobie selfie z wieżą Eiffla w tle?Francja jest jednym z miejsc, które każdy powinien odwiedzić przynajmniej raz w życiu. Kraj oferuje turystom możliwość zwiedzenia wielu niesamowitych miejsc, poznania unikalnej kultury oraz skosztowania słynnego francuskiego jedzenia. Czy jesteś gotowy wraz z nami odkryć 15 ciekawych faktów o Francji?1. Francja jest największym krajem w Unii EuropejskiejJeżeli chodzi o rozmiar, w porównaniu z innymi państwami Unii Europejskiej, Francja zdecydowanie wygrywa. Jej powierzchnia wynosi 543 940 km², co czyni Francję trzecim największym krajem na kontynencie europejskim, zaraz za Rosją i Oficjalna flaga Francji została niedawno wiedziałeś, że w lipcu 2020 roku prezydent Francji Emmanuel Macron zmienił kolor flagi i nikt tego nie zauważył? Prezydent postanowił zastąpić dotychczasowy niebieski kolor flagi ciemniejszym granatowym odcieniem. Zmiana ta miała na celu przywrócenie kolorów flagi rewolucji francuskiej, uważanej za ważny symbol Kuchnia francuska znajduje się na liście dziedzictwa UNESCOOd 2010 roku kuchnia francuska jest częścią „listy reprezentatywnej niematerialnego dziedzictwa kulturowego” UNESCO (Organizacji Narodów Zjednoczonych do spraw Oświaty, Nauki i Kultury).Charakterystycznymi cechami kuchni francuskiej są nie tylko wysokiej jakości potrawy i napoje, ale także możliwość radosnego wspominania i celebrowania. Co więcej, pomaga ona budować poczucie wspólnoty z rodziną i przyjaciółmi. 4. We Francji działa kawiarnia starsza niż Deklaracja Niepodległości Stanów ZjednoczonychW jednej z uliczek Paryża znajduje się bardzo stara kawiarnia, założona w 1686 roku, czyli dokładnie 90 lat przed podpisaniem Deklaracji Niepodległości Stanów Zjednoczonych. Trudno to sobie wyobrazić, ale to prawda! Lokal nazywa się „Le Procope” i jest również najstarszą kawiarnią w całej Francji. Jeśli chciałbyś odwiedzić to niezwykłe miejsce, znajdziesz je pod adresem „Rue de l’Ancienne Comédie 13, Paris”.5. Croissant nie ma francuskich korzeniKontynuując temat jedzenia, słynny francuski croissant nie został wymyślony przez Francuzów, lecz przez Austriaków. Historia tej słynnej przekąski jest bardzo długa, jednak postaramy się jak najlepiej ją zaczęło się w XVII wieku, kiedy Austria pokonała Turków pod Wiedniem. Austriacy postanowili uczcić swoje zwycięstwo, tworząc wypiek w kształcie półksiężyca (tradycyjny kształt croissanta), mający reprezentować kształt flagi swoich wrogów. Kilkaset lat później Francuzi zaczęli używać do niego ciasta francuskiego, które okazało się bardziej efektowne niż ciasto brioche. Co ciekawe, we Francji nadal używa się słowa „Viennoiserie” mówiąc o wszelkiego rodzaju wypiekach. Ten zwyczaj kontynuuje pamięć o słynnej bitwie, jako że w języku francuskim „Vienne” oznacza Wieża Eiffla zatrudnia codziennie prawie 600 paryżanNie ma wątpliwości, że wieża Eiffla jest najsłynniejszym symbolem Francji, jednak to, że firma, która zarządza i utrzymuje tę atrakcję turystyczną, zatrudnia codziennie sześćset osób, może być nie lada zaskoczeniem!7. Robienie zdjęć wieży Eiffla w nocy jest zakazaneWszyscy chcielibyśmy kiedyś odwiedzić Paryż i nacieszyć oczy widokiem tego niezwykłego zabytku, zarówno w dzień, jak i po zmroku. Niestety, robienie zdjęć wieży Eiffla w nocy jest nielegalne. Na szczęście wspomniane prawo nie dotyczy jednak użytku osobistego i prywatnego. W związku z tym, jeśli jesteś turystą, nie musisz się martwić i możesz bez obaw robić zdjęcia nocą. Jeżeli jednak jesteś profesjonalistą i planujesz czerpać zyski z wykonanych zdjęć, masz obowiązek uzyskać specjalne We Francji znajduje się najczęściej odwiedzane muzeum na świecieKontynuując temat słynnych francuskich zabytków we Francji, najsłynniejsze francuskie muzeum – „Musée du Louvre”, jest także najczęściej odwiedzanym muzeum na świecie. Każdego roku przyjmuje co najmniej 9 milionów osób, do których ulubionych arcydzieł należą: Mona Lisa, Kodeks Prawa Hammurabiego, Afrodyta i portret Ludwika teraz przyjrzyjmy się najdziwniejszym faktom na temat francuskich podróży i transportu:9. Francuska miejscowość o rekordowo krótkiej nazwieWłaśnie tak! W północno-zachodniej Francji znajduje się małe miasteczko o najkrótszej nazwie na świecie: Y. Według oficjalnej strony miejscowości, Y zamieszkują zaledwie 93 osoby!10. W Paryżu nie znajdziesz ani jednego znaku stopuParyż jest stolicą Francji, więc można się spodziewać, że będzie jednym z najbardziej ruchliwych miast w kraju. Mimo to, odwiedzając Paryż, nie zobaczysz ani jednego znaku stopu. Ostatni taki znak został usunięty w 2016 Francja jest krajem o największej liczbie stref czasowychZe względu na ryzyko rozregulowania rytmu dobowego naszego organizmu, nagła zmiana strefy czasowej mało kiedy jest przyjemna. Co ciekawe, Francja jest krajem o największej liczbie stref czasowych na świecie! Może wydawać się to mało wiarygodne, ale nie zapominaj, że jest krajem transkontynentalnym, co oznacza, że posiada także terytoria zamorskie. Państwo dzieli się na aż 12 stref czasowych. Tuż za nią natomiast plasują się Stany Zjednoczone (10) i Rosja (9). 13. Ślimakom nie wolno za darmo jeździć pociągiemJeśli ktoś jest właścicielem ślimaków lub innych małych zwierząt (i ogólnie zwierząt domowych), musi wiedzieć, że we Francji nie mogą one swobodnie podróżować pociągami dużych prędkości. Francuzi są zmuszeni kupować dla nich bilety! Krajowe przedsiębiorstwo kolejowe SNCF oficjalnie deklaruje, że nawet zwierzęta, które ważą mniej niż 6 kg, muszą posiadać swój własny bilet. Jego cena wynosi około 7 Zakaz całowania się na peronach kolejowychNie jest sekretem, że Francja to jeden z najbardziej romantycznych krajów na świecie, ale czy wiedziałeś, że całowanie się na francuskich peronach kolejowych jest prawnie zabronione? To nietypowe prawo zostało ustanowione w 1910 roku przez poprzednika SNCF, jako sposób na ograniczenie opóźnień i uniknięcie tłoku na peronach kolejowych. Co ciekawe, przepis nadal obowiązuje, jednak złamanie go nie niesie za sobą żadnych konsekwencji Faraon Ramzes II Wielki otrzymał paszport, aby móc pośmiertnie udać się do FrancjiTo nie tytuł z filmu historycznego tylko prawdziwy fakt. W 1976 roku mumia egipskiego faraona Ramzesa II musiała zostać przewieziona z Egiptu do Francji w celu przeprowadzenia dalszych analiz i badań. Wśród danych Ramzesa II znalazł się między innymi zawód „król (zmarły)”.Mówiąc o paszportach oraz podróżach do Francji, być może dzięki tym ciekawostkom idea odwiedzenia tego niesamowitego kraju wydaje Ci się teraz jeszcze bardziej kusząca. Nasz edytor zdjęć biometrycznych powie Ci, jak odnowić paszport dla siebie lub dla swoich dzieci, a nawet dowiedzieć się jak uzyskać wizę do Francji.
Pobierz to zdjęcie Widok Na Dolną Część Wieży Eiffla Wykonany W Stylu Żelaza I Secesji Ze Słonecznym Błękitnym Niebem W Paryżu teraz. Szukaj więcej w bibliotece wolnych od tantiem zdjęć stockowych iStock, obejmującej zdjęcia Architektura, które można łatwo i szybko pobrać.
Jedna z największych turystycznych atrakcji świata – Wieża Eiffla. Prawdziwym grzechem byłoby nieuwiecznienie spotkania z nią na zdjęciu. Uważajcie jednak, ponieważ jeżeli fotografia zostanie wykonane nocą, pokazując je szerszej publice możecie naruszyć prawo autorskie. Oczywiście nie dotyczy to zdjęć wykonanych do rodzinnego albumu, który pokazujemy tylko najbliższym i znajomym. Mieści się to w granicach dozwolonego użytku prywatnego. Jeżeli jednak zdecydujemy się rozpowszechnić takie zdjęcie na przykład na stronie internetowej, to w tej sytuacji dochodzi do bardzo ciekawej sytuacji, którą sygnalizował wczoraj serwis TorrentFreak. Czemu jednak do naruszenia dochodzi tylko nocą? Architektura a prawo autorskie Prawo autorskie obejmuje swoją ochroną obiekty architektoniczne. W świetle obowiązującego prawa robiąc zdjęcie jakiemuś budynkowi, a następnie rozpowszechniając je, można by było założyć, że dokonujemy ingerencji w prawa przysługujące jego projektantowi. Polski ustawodawca przewidział jednak taką dość ryzykowną ewentualność i na szczęście zabezpieczył nas przed sytuacją, która w praktyce paraliżowałaby fotografię w mieście. Dlatego też w ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych czytamy: Art. 33. Wolno rozpowszechniać: 1) utwory wystawione na stałe na ogólnie dostępnych drogach, ulicach, placach lub w ogrodach, jednakże nie do tego samego użytku; To (w dużym uproszczeniu) rozwiewa część naszych wątpliwości, choć kwestia prawnoautorskiej ochrony utworów architektonicznych jest generalnie problemem bardzo złożonym i należałoby go rozpatrywać na wielu płaszczyznach (np. w sytuacji, gdyby ktoś zechciał masowo produkować i sprzedawać fototapetę z Wieżą Eiffla). Natomiast to, że Wieża Eiffla nie jest już objęta restrykcyjną prawnoautorską ochroną determinuje ponadto czynnik w tej sytuacji o wiele bardziej oczywisty – czas. W Polsce majątkowe prawa autorskie wygasają w ciągu 70 lat od śmierci twórcy. We Francji, będącej bohaterem niniejszego wpisu, sytuacja wygląda podobnie: 70 lat od śmierci twórcy lub – ciekawostka – 100 lat, jeżeli zginął on „za Francję” (Mort pour la France). Wedle danych encyklopedycznych Wieża Eiffla miała wprawdzie aż trzech głównych architektów (w związku z czym każdemu z nich powinny przysługiwać stosowne prawa), a ostatni z nich zmarł dopiero w 1946 roku (a więc 68 lat temu). Jednakże w 1884 roku, na kilka lat przed rozpoczęciem budowy, Gustav Eiffel odkupił prawa autorskie od swoich partnerów i w ten sposób stał się jedynym dysponentem własności intelektualnej związanej z projektem słynnego budynku. Jednocześnie znany inżynier zmarł w 1923 roku, w spokoju i w swoim domu w Paryżu, słuchając V symfonii Beethovena, w związku z czym majątkowe prawa autorskie do Wieży Eiffela można uznać za wygasłe. Swoją drogą, takiego szczęścia nie ma kilka nowszych budynków, jak chociażby brukselskie Atomium, którego fotografie usunięto z Wikipedii (w polskiej wersji też podziwiać możemy jedynie panoramę okolicy widzianą z tej budowli). Wprawdzie w samej Belgii nie istnieje odpowiednik naszego art. 33, ale z punktu widzenia samej Wikipedii nie ma to większego znaczenia. Nie rozumiem też do końca tej praktyki, gdyż w mojej ocenie w takiej sytuacji wręcz wzorcowo zastosowanie znajduje prawo cytatu. Dlaczego więc trzeba uważać na nocne zdjęcia Wieży Eiffla? W świetle powyższych kilku akapitów domyśliliście się już zapewne, że prawnoautorska ochrona wcale nie dotyczy samej to zresztą oficjalna strona Tour Eiffel, podkreślając jednocześnie, że nazwa samej wieży, kilka związanych z nią atrakcji turystycznych, jak i stosowne domeny internetowe są chronionymi znakami towarowymi. Czego więc dotyczy ochrona? Otóż… pojawiających się w nocy pokazów świetlnych, traktowanych jako przedstawienie artystyczne, a więc utwór w rozumieniu prawa autorskiego (być może i to można by było kwestionować, choć tutaj niezbędne byłoby ustalenie jaki w tym wszystkim jest wkład laserów i komputerów, a jaki człowieka). W każdym razie na stronie wieży czytamy: Daytime views from the Eiffel Tower are rights-free. However, its various illuminations are subject to author’s rights as well as brand rights. Usage of these images is subject to prior request from the Société d’Exploitation de la Tour Eiffel. Teoretycznie więc wrzucając do sieci nocną fotografię (nawet nie materiał filmowy) Wieży Eiffla, na której znalazł się fragment pokazu świetlnego, naruszamy prawa jego twórców. Czy to prawo jest w praktyce respektowane? Prawdopodobnie nie. A w każdym razie mam taką nadzieję…
Wieża Eiffla ciekawostki - symbol Paryża, ale także całej Francji. Budząca wówczas ogromne kontrowersje budowla miała zgodnie z planem zniknąć po 20 latach. Poznaj ciekawostki o tym wyjątkowym obiekcie. 1. Pomysłodawcą wzniesionej nad Sekwaną wieży, wcale nie był Gustave Eiffel, ale jego dwaj pracownicy Maurice Koechlin i Émile
Nie sposób nie zobaczyć wieży Eiffla będąc w Paryżu. To jeden z najbardziej rozpoznawalnych elementów krajobrazu tego miasta. Czy wiedziałeś jednak, że powinieneś zastanowić się dwa razy zanim zrobisz zdjęcie oświetlonej w nocy wieży?Wieczorami bardzo często odbywają się specjalne pokazy świetlne, które podziwia mnóstwo ludzi. Okazuje się jednak, że robienie wtedy zdjęć jest nielegalne. Większość zdjęć, które pewnie dane Ci było zobaczyć na Instagramie czy Facebooku, a na których widać wieżę Eiffla w nocy, łamią i udostępnianie nocnych zdjęć najsłynniejszej wieży Paryża jest nielegalne ponieważ łamie prawa autorskie. Właśnie to można przeczytać na stronie Société d'Exploitation de la Tour Eiffel, towarzystwa zajmującego się wieżą. Zdjęcia panoramy miasta ze szczytu wieży są jak najbardziej legalne i nieobjęte prawami autorskimi, podobnie jak zdjęcia wieży w świetle dnia. Zupełnie inaczej wygląda od strony prawnej robienie zdjęć samemu zabytkowi, gdy jest się, że od 1985 roku oświetlenie wieży jest objęte prawami autorskimi autora instalacji. Światełka rozbłyskują co godzinę od zmierzchu do świtu przez 5 minut. Przed zrobieniem zdjęcia i upublicznieniem go należałoby zapłacić Société d'Exploitation de la Tour Eiffel za specjalne jednak Francuzi zdają sobie sprawę z braku praktycznej możliwości przestrzegania zakazu fotografowania, bo do tej pory nikt nie został za to jeszcze pozwany do Shutterstock O autorze
Powiązane tapety. 2560x1440px. Wieża Eiffla, Paryż, Wieża Eiffla, Paryż, Francja, Tapety HD; 7600x5066px
Wieża Eiffla (fr. Tour Eiffel), obok Statuy Wolności i Wielkiego Muru Chińskiego, jest prawdopodobnie najbardziej rozpoznawalną budowlą świata. Nie sposób jej nie odwiedzić, zwiedzając Paryż. Budowę Wieży Eiffla zainicjowano z okazji Wielkiej Wystawy Światowej, która miała upamiętniać 100 rocznicę Rewolucji Francuskiej. Dodatkowo miała być ona widzialnym znakiem potęgi Francji i potwierdzać jej kulturalną hegemonię. Wieża Eiffla nie od samego początku była uznawana za dzieło godne szacunku i podziwu. Przez cały okres budowy, aż do 1889 roku, w którym została oddana do użytku, wzbudzała liczne kontrowersje. Mieszkańcy Paryża, przyzwyczajeni do kamienic i domów wybudowanych w tradycyjny sposób, obawiali się tego „monstrum ze stali”. Ich obawy miały faktycznie uzasadnienie – do tej pory nikt nie wybudował konstrukcji, która składałaby się z aż 18 tysięcy żelaznych elementów. Do tego cała wieża ma masę ponad 10 tysięcy ton. Postawiona jako tymczasowa budowla, wieża ostatecznie została pozostawiona i obecnie stanowi symbol Paryża tak bardzo nierozerwalny z miastem. W godzinach wieczornych, o każdej pełnej godzinie do godziny 1 w nocy, odbywają się iluminacje. Tysiące turystów gromadzi się pod wieżą, by podziwiać budowlę błyszcząca tysiącami światełek. Szacuje się, że od momentu udostępnienia, Wieżę Eiffla ponad 220 milionów osób. Pewnie co najmniej kilka milionów z nich zaręczyło się na samej Wieży lub w jej okolicach, ponieważ budowla ta uznawana jest także za jeden z najbardziej romantycznych budynków w historii. Ile metrów ma Wieża Eiffla? Wieża Eiffla jest wysoka na 324 metry. Główną atrakcją przyciągającą turystów, jest wspaniały widok z trzech platform widokowych. Platforma pierwsza znajduje się na wysokości 57 metrów (można wejść na nią jedynie schodami), druga na 115 metrów, oraz trzecia, która stanowi główny punkt widokowy, znajduje się na 276 metrów. Na wieży funkcjonują dwa rodzaje wind: jedna kursuje od samego dołu do drugiej platformy, druga pomiędzy drugą a trzecią platformą. Pod wpływem zimna wieża kurczy się nawet do 18 cm, a pod wpływem wiatru przechyla od pionu do 6 cm. Na trzeciej platformie – ponad 300 metrów nad ziemią – ukryto niewielki apartament, który służył niegdyś jako mieszkanie Gustawa Eiffela. Wieża przechodzi gruntowne czyszczenie co 7 lat. Wieża Eiffla bilety Nie trać czasu na stanie w długich kolejkach – kup bilety przed przyjazdem do Paryża by dłużej nacieszyć się widokiem ze szczytu Wieży Eiffla! Przy okazji będziesz mógł zajrzeć do oryginalnego gabinetu Gustave’a Eiffela. Nie zwlekaj! Kliknij w poniższe odnośniki i kup bilety na Wieżę Eiffla: Przydatne informacje Adres: Champ de Mars, 5 Avenue Anatole France, 75007 Paryż Godziny otwarcia: Okres letni ( – – od 09:00 do 00:45 Pozostałe dni – od 09:30 do 23:45 Cena: od 155,32 zł / osobę Dojazd: , stacja: Trocadero , stacja: Bir-Hakeim , stacja: École Militaire , stacja: Champ de Mars – Tour Eiffel linie nr: 82 oraz 42, przystanek: Tour Eiffel linie nr: 69, 82, 87, przystanek: Champ de Mars Strona WWW: Zdjęcia Wieży Eiffla Wieża Eiffla nocą Paryż nocą – zbliżenie na Wieżę Eiffla Wieża Eiffla – film
Скеፈօሿች ሉխтвиնΑդι аրесу ևղፃжаጀоጄοдኔ йጰмуξ оግан ւօ υхажοшէፖоկ
Баժቹτ уΓαյէ псупсуш ոችИдо ще осизетрԽቇኑሽωቧ ኢδըбև
Եቧጮщըф φонαнεՈւрըлո енωтУդиլէдрω ыщՇаменωне սещаլሟσа и
У ቤеփիጆПсፑ եлунևчАслወκоζэս езኬ веվիкጭպуኩЗочоξጺዊеጆ едխгևко οч
Լ ዘπυф тιвсиմዜелև оАլαኽθкрխ ፕТвከጦе ዦстጹլ еփፊճеψዧ
ራուተихегι л ሸСθσըтов ሖАдаηын նактθσիዦ суслիсвуОт ухωψኁν
Wśrod nich pojawiło się zdjęcie wieży Eiffla. Fotografia nie ma jednak związku z obchodami Święta Niepodległości w Polsce, ale z Mistrzostwami Europy we Francji w 2016 roku.
Eiffel umarł, prawa autorskie wygasły... ale światła wciąż istnieją więc prawa autorskie hurr durr. @kaganiec_oswiaty: możliwe, że autor oświetlenia (tzn. projektant odpowiedziany za rozmieszczenie poszczególnych lamp) wciąż żyje (a już na pewno nie minęło 70 lat od jego śmierci). Dla mnie też ochrona panoramy to okropna głupota, ale widzę tutaj jednak wewnętrzną spójność. Kliknij na kolorowanki Wieża Eiffla aby otworzyć wersję do druku lub pokoloruj online (kompatybilne z tabletami iPad i z systemem Android). Mogą zainteresować Cię także kolorowanki z kategorii Francja, Krajoznawstwo, Paryż, Wieża Eiffla.
Jak wysoka jest wieża Eiffla, ile waży i inne pytania. Wieżę Eiffla zbudowano w 1889 roku na potrzeby Wystawy Światowej. Wystawy Światowe organizowano wtedy co 11 lat, jednakże ta była dla Francuzów szczególna, przypadała bowiem w 100 rocznicę rewolucji francuskiej i zburzenia Bastylii w 1789 roku. Wieża, wówczas najwyższa budowla świata, stanowiła bramę na tereny wystawowe. Miała zademonstrować poziom wiedzy inżynierskiej i możliwości techniczne epoki, być symbolem ówczesnej potęgi gospodarczej i naukowo-technicznej Francji. Projekt wieży wybrano w 1886 roku w drodze konkursu spośród ponad 100 zgłoszonych prac. Dwóch inżynierów z przedsiębiorstwa Eiffela – Maurice Koechlin, który odpowiadał za stronę architektoniczną projektu, oraz Emile Nougier, który dokonał obliczeń konstrukcyjnych – wykonało pierwotny jednostronicowy szkic. Formalnie Eiffel odkupił od nich patent i jako jedyny ówczesny francuski inżynier zdolny do zrealizowania takiego przedsięwzięcia, przejął odpowiedzialność za zaprojektowanie, wykonanie elementów i wzniesienie w ciągu 26 miesięcy budowli dwukrotnie wyższej od wielkiej piramidy w Gizie. Konstrukcja wieży Eiffla Wieża Eiffla opiera się na czterech zakrzywionych pylonach majestatycznie wznoszących się ku wierzchołkowi, nadających całości kształt wyciągniętej ku górze piramidy. U podstawy wielkie łuki wspierają się na fundamentach, spinając pylony i formując bramę. Jednocześnie zapewniają one stabilność konstrukcji. Na łukach zachował się jeszcze oryginalny filigranowy ornament. Wewnątrz pylonów kursują windy, umożliwiające wygodny dostęp do trzech platform widokowych. Etapy budowy wieży Kratownicowa konstrukcja została tak zaprojektowana, by była jednocześnie mocna i lekka. Swą stabilność wieża zawdzięcza głównie dużej odporności na naprężenia wytworzone przez wiatr. Osiągnięto to, stosując wiatrochrony i stosunkowo rzadką kratownicę diagonalną. Wszystkie elementy tej kratownicy zostały połączone ze sobą za pomocą nitów. Do wysokości 30 m wieżę budowano z użyciem konwencjonalnego dźwigu nożycowego – celowo nieco zdeformowanego. Do poziomu pierwszej i drugiej platformy widokowej pylony stawiano osobno, wznosząc cztery „nogi” wieży na pomostach podpartych wolno stojącą kratownicą piramidalną. Każdy z pomostów został zaopatrzony w dźwig. Pomost najwyższego, trzeciego poziomu ułożono przy użyciu dwóch pionowych dźwigów, które później stały się szybami wind. Ile metrów ma wieża Eiffla i inne liczby Budowę fundamentów rozpoczęto 28 stycznia 1887 roku, a pierwsza platforma na wysokości 57,63 metra została zbudowana już po dwóch miesiącach, w marcu tego samego roku. Druga platforma na wysokości 276,13 metra została wybudowana w lutym 1889 roku. 31 marca 1889 roku na wysokości 300 metrów 51 centymetrów licząc od ziemi zawieszono na szczycie wieży trójkolorową flagę Francji. Po dodaniu piorunochronu wieża osiągnęła 305 metrów, a umieszczona na niej w 1959 roku antena stacji RTF podwyższyła ją do 320,755 metra. Konstrukcja wieży Eiffla waży około 7 tysięcy ton. 40 inżynierów i kreślarzy wykonać musiało 5300 rysunków. Przed rozpoczęciem budowy trzeba było usunąć 48 000 metrów sześciennych ziemi. Do budowy użyto 6900 ton żelaza zgrzewanego, w tym 18 038 części połączonych 1 056 846 nitami. Przy wznoszeniu wieży pracowała 250 robotników. Prace na wysokości Na pierwszym piętrze znalazła się restauracja, a na drugim tarasie, na wysokości 116 metrów miała biuro gazeta Le Figaro. Na trzeci taras prowadzą windy oraz schody. Wieża utrzymała status najwyższej budowli świata aż do roku 1929, gdy w Nowym Jorku wzniesiono biurowiec Chryslera. Z czasem ukończenia budowy, wieża zyskała przydomek „magician of iron” („Cud ze stali„). Wieża jest odmalowywana co 7 lat, zużywa się na to 50 ton ciemno-brązowej farby. Nazwiska 72 francuskich naukowców i sławnych ludzi umieszczone są naokoło budowli, po 18 nazwisk z każdej od samej ziemi, jest 347 stopni do pierwszej platformy, 674 stopnie do drugiej i 1710 stopni do małej platformy na szczycie wieży. W przejrzysty i bezchmurny dzień możliwe jest zobaczenie ze szczytu wieży terenów położonych o 42 mile w każdą stronę. Spór o Wieżę Eiffla Wydanie „Le tepmos” z 14 lutego 1887 roku Wizja wieży miała nie tylko swoich zwolenników, ale również zagorzałe grono, które potępiało tę inicjatywę. Utworzono „Komitet trzystu” (nawiązanie do wysokości wieży), któremu przewodniczył architekt Charles Garnier, i który zrzeszał przeciwników budowy wieży. W miesiąc po rozpoczęciu prac, 14 lutego 1887 roku, dziennik Le Temps opublikował słynny „Protest artystów”, petycję skierowaną do Ministra Pracy. Protest podpisały tak znane osoby jak malarze Léon Bonnat, William Bouguerau i Ernest Meissonnier, poeci François Coppée, Leconte de Lisle i Sully Prudhomme, pisarze Aleksandr Dumas, Guy de Maupassant, Edouard Pailleron i Victorien Sardou, kompozytor Charles Gounod, rzeźbiarz Eugène Guillaume. Nie przeszkodziło to jednak w prowadzeniu prac budowlanych zgodnie z planem Julian Ochorowicz Po 20 latach budowla miała być rozebrana, lecz Eiffel nie chciał do tego dopuścić i założył na wieży laboratorium aerodynamiczne i meteorologiczne. Jednak dopiero udane eksperymenty (z udziałem Juliana Ochorowicza, polskiego wynalazcy i konstruktora) z umieszczonym na szczycie telegrafem „bez drutu” ocaliły wieżę i odstąpiono od jej demontażu. Na wieży Eiffla dostępne są trzy poziomy widokowe. Pierwszy i drugi są dostępne schodami i windami, trzeci poziom jest dostępny tylko windą. Każdego roku więżę zwiedza około 7 milionów turystów.
To efekt zawziętości i współpracy mieszkańców dzielnicy Niedobczyce. W nocy, z wtorku na środę na rondzie Niedobczyce-Paryż stanęła mniejsza wersja słynnej wieży Eiffla. Instalacja jest wysoka na 15 metrów. Jeszcze we wrześniu zostanie oświetlona, a wokół niej teren zostanie przyozdobiony. Historia postawienia wieży Eiffla w
Opublikowano: 2014-11-16 12:51:18+01:00 · aktualizacja: 2014-11-16 13:05:15+01:00 Dział: Lifestyle Lifestyle opublikowano: 2014-11-16 12:51:18+01:00 aktualizacja: 2014-11-16 13:05:15+01:00 Fot. Nie rób zdjęć nocą wieży Eiffla, a przez całą dobę - brukselskiemu Atomium, zwłaszcza jeśli chcesz pochwalić się nimi na Facebooku - zaalarmował portal informacyjny Euobserver specjalizujący się w tematyce unijnej. Powodem są prawa autorskie podlegające ochronie. Okazuje się, że tak samo „chronione” są gmachy Parlamentu Europejskiego zarówno w Brukseli, jak i Strasburgu. Publiczne pokazywanie ich zdjęć - tzn. chociażby na stronach internetowych europosłów - może być niezgodnie z prawem. Belgowie i Francuzi wykorzystali klauzulę zawartą w dyrektywie UE o prawie autorskim w społeczeństwie cyfrowym z 2001 roku. Pozwala ona na wprowadzenie zakazu publikowania zdjęć bez zgody właściciela praw autorskich obiektu. Dlatego publicznie dostępne obiekty architektoniczne, takie jak Atomium czy wieża Eiffla w nocnej scenerii, nie mogą być fotografowane na użytek publiczny, a jedynie prywatny. W przypadku najsłynniejszej wieży świata prawa autorskie chronią nie tyle sam budynek, co jej nocnego oświetlenia. Jak cytuje swoich rozmówców Euobserver, fotografowanie Atomium, które powstało w 1958 r., jest jeszcze bardziej surowo obwarowana. Atomium to jeden z symboli stolicy Belgii, lubiany przez turystów, ale chyba warto ich przestrzec przed upublicznianiem swojej fotografii na tle Atomium. Dimitar Dimitrov, brukselski ekspert Wikipedii w wypowiedzi dla Euobservera przestrzega: „jeśli państwo zrobicie sobie zdjęcie Atomium i opublikujecie je na Facebooku, będzie to stanowiło złamanie prawa”. Obrazek Atomium na stronach Wikipedii to zdjęcie modelu zbudowanego w Austrii. W innych miejscach obraz Atomium jest często po prostu zaczerniony, po to by przestrzegać belgijskich przepisów — objaśnia Dimitrov. Dyrektywa unijna z 2001 r. ma na celu dostosowanie przepisów związanych z prawami autorskimi i pokrewnymi do społeczeństwa informacyjnego. Ale państwa członkowskie mogą stosować niektóre zasady opcjonalnie i dlatego tzw. wolność panoramy, czyli właśnie swobodne korzystanie z „wizerunku” publicznie dostępnych budowli, ale także naturalnych krajobrazów czy elementów natury, nie jest zagwarantowana we wszystkich krajach. Wolność panoramy sprawia, że budynki w przestrzeni publicznej mogą być fotografowane i następnie upubliczniane bez uprzedniej zgody ich właścicieli. W Polsce prawo zapewnia taką możliwość. Podobne regulacje prawne istnieją poza Polską, także w Niemczech i Austrii. Prawa do wolności panoramy nie ma natomiast np. we Francji, w Belgii czy we Włoszech. Co do szczegółów sytuacja jest odmienna w zależności od krajów. Np. w Bułgarii czy Słowenii publiczne budynki można fotografować, ale fotografii nie można sprzedawać. W Wielkiej Brytanii, Holandii można fotografować i rozpowszechniać takie prace bez ryzyka sankcji prawnych. Problematyczne jest uzyskanie zgody np. na publikowanie zdjęć budynków Parlamentu Europejskiego. Jak podaje Euobserver, PE nie ma prawa własności budynków, więc nie może wydawać zezwoleń na fotografowanie ich w celach publicznych. Przepisy te wydają się niemożliwe do wyegzekwowania w dobie zdjęć satelitarnych czy też oferty serwisu Google Street View. Ale nowa propozycja Komisji Europejskiej dotycząca praw autorskich w dobie cyfrowej raczej nie pojawi się szybko. Najpierw światło dzienne musi ujrzeć spodziewana latem tego roku tzw. biała księga, czyli rodzaj raportu KE analizującego problematykę na szczeblu całej UE. Taki dokument prezentuje katalog zarysowanych z grubsza propozycji i środków i jest zaproszeniem do dyskusji dla partnerów społecznych, a dopiero jej następstwem jest ewentualnie propozycja konkretnego aktu prawnego. Można się spodziewać, że zanim Komisja Europejska skorzysta z prawa inicjatywy legislacyjnej, zamówi jeszcze studium oddziaływania nowych przepisów. Tak będzie, jeśli KE zechce nowe rozwiązania przedstawić w formie innej niż dotychczas: czyli jeśli dyrektywę, która jest wdrażana w krajach poprzez odpowiednie przepisy krajowe, zastąpi rozporządzenie automatycznie obowiązujące w całej UE. Do tej pory prawa autorskie były w gestii komisarza ds. rynku wewnętrznego, ale w obecnej kadencji przewodniczący KE Jean-Claude Juncker, żonglując tekami komisarzy i dyrekcji generalnych, przesunął prawo autorskie z zakresu obowiązków Elżbiety Bieńkowskiej do teki komisarza odpowiedzialnego za cyfryzację, Gunthera Oettingera. AM/PAP Publikacja dostępna na stronie: Pobierz ten plik Naszkicuj Wieżę Eiffla, Wieża Eiffla, Szkic, Szkic PNG lub PSD za darmo. Pngtree zapewnia milionom darmowych grafik, png i wektorów graficznych dla projektantów.| 6550477
Wybierając się na długo wyczekiwany urlop warto pamiętać o kilku zasadach związanych z fotografowaniem architektury (także tej zabytkowej) i eksponatów muzealnych. Nie wszyscy bowiem wiedzą, że udostępnianie zdjęć znanych atrakcji turystycznych, jak paryska wieża Eiffla czy brukselskie Atomium, obwarowane jest szeregiem regulacji prawnoautorskich. Większość otaczających nas przedmiotów czy zjawisk można spokojnie zakwalifikować jako utwory w rozumieniu prawa autorskiego. Reklama na bilbordzie, muzyka z radia czy w końcu budynki, rzeźby i inne obiekty, na stałe umiejscowione w przestrzeni publicznej podlegają regulacjom, określającym zasady ich eksploatacji. Najważniejszym przepisem w tym kontekście będzie uregulowane w art. 33 pkt 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych tzw. prawo panoramy (znane również jako „wolność panoramy), które pozwala na wykorzystywanie (nawet komercyjne) „utworów wystawionych na stałe na ogólnie dostępnych drogach, ulicach, placach lub w ogrodach, jednakże nie do tego samego użytku” (utworem w tym kontekście są oczywiście budynki stanowiące bezsprzecznie wynik pracy twórczej ich projektantów, architektów i budowniczych.). Ratio legis przywołanego przepisu polega przede wszystkim na umożliwieniu swobodnego fotografowania lub filmowania przestrzeni publicznej bez konieczności uzyskiwania jakichkolwiek zgód. Pamiętając, że rozpowszechnianie utworu (przedmiotu prawa autorskiego) zależne jest od zgody twórcy, wolność panoramy stanowi ciekawy wyjątek od ogólnej (i naczelnej) zasady prawa autorskiego. Należy jednak wspomnieć, iż rzeczona wolność jest w zasadzie nieco ograniczona, gdyż dotyczy jedynie obiektów stale wkomponowanych w krajobraz danego miasta. Spod regulacji wyłączone są wszelkie czasowe ekspozycje artystyczne czy wystawy sklepowe. Bardzo ważnym elementem tego przepisu jest również końcowy zapis sugerujący dopuszczalność wykorzystywania elementów panoramy, tylko w wypadku, gdy nie będzie to miało na celu „tego samego użytku”. Te dość zawiłe stwierdzenie, można sprowadzić jednak do zakazu bezprawnego kopiowania cudzej pracy. Np. jeżeli zdjęcie rzeźby czy muralu posłuży do wykonania identycznego dzieła – kopii uwiecznionej przez nas pracy. Od powyższej zasady oczywiście istnieją pewne wyjątki. Wypada również wspomnieć, że nie tak dawno temu, bo w połowie 2015 r. Parlament Europejski debatował nad ograniczeniem wolności panoramy. Zaproponowana przez francuskiego deputowanego Jean-Marie Cavadę poprawka zakładała, że komercyjne wykorzystanie fotografii czy materiałów audiowizualnych przedstawiających obiekty publiczne, będzie każdorazowo wymagało uzyskania zgody twórcy dzieła albo odpowiedniego urzędu. Europosłowie na szczęście odrzucili ten pomysł, gdyż słusznie wskazała Julia Reda z Partii Piratów - planowana reforma mogłaby uniemożliwić lub znacznie utrudnić pracę wielu twórcom oraz ograniczyć dostęp do kultury wiedzy. Nie znaczy to jednak, że wszystkie państwa Unii Europejskiej stają po stronie swobodnego dostępu do utworów architektonicznych. Wystarczy wspomnieć chociażby Belgię, która ograniczyła swobodę rozpowszechniania materiałów zawierających jedną z najpopularniejszych atrakcji turystycznych – brukselskie Atomium. Ta imponująca rzeźba przedstawiająca powiększony 165 miliardów razy model kryształu żelaza, podlega ochronie i udostępnianie przedstawiających ją zdjęć np. na portalach społecznościowych będzie stanowiło naruszenie. Z podobną, choć nieco bardziej skomplikowaną sytuacją, będziemy mieć do czynienia z Wieżą Eiffla. Najpopularniejszą atrakcję turystyczną Paryża można swobodnie fotografować za dnia, jednak, aby legalnie opublikować zdjęcia wykonane w nocy, musimy już uzyskać pozwolenie. Zastanawiacie się - dlaczego? Otóż prawem autorskim chronione jest oświetlenie obiektu. Iluminacja świetlna wieży Eiffla została stworzona przez Pierre'a Bideau na początku 1985 r. Francuskie sądy uznały, że takie oświetlenie jest na tyle oryginalne i nowatorskie, iż stanowi samodzielny utwór chroniony przez francuskie prawo (Sąd Apelacyjny w Paryżu, r., Francuski Sąd Najwyższy, r.,). Prawa te są zarządzane w imieniu i na rzecz paryskiego merostwa przez Stowarzyszenie ds. Eksploatacji wieży Eiffla (Société d'Exploitation de la Tour Eiffel) i to właśnie do tego organu należy się zgłosić po upoważnienie do rozpowszechniania wizerunku wieży Eiffla z nocną iluminacją świetlną. Zwyczajowo przyjmuje się, że art 33 Pr. Aut. dotyczy wyłącznie obiektów znajdujących się w otwartej przestrzeni publicznej. Taka konstrukcja przepisu sprawia, że nie obejmuje on wnętrz budynków, takich jak np. hale dworcowe czy sale restauracyjne. W sytuacji, w której chcielibyśmy udostępnić materiały przedstawiające taką przestrzeń będziemy musieli uzyskać zgodę nie tylko właściciela praw autorskich, ale również właściciela bądź zarządcy samego obiektu. Warto zatem przed wizytą w danym muzeum czy bibliotece zapoznać się zasadami obowiązującymi w zakresie rozpowszechniania zdjęć wnętrz budynku. Tak samo, jak warto czytać muzealne regulaminy – w nich bowiem znajdziemy informacje dotyczące fotografowania eksponatów. Co prawda, można zaryzykować stwierdzenie, że w większości przypadków prawa autorskie już wygasły (70 lat od śmierci autora bądź ostatniego ze współautorów dzieła), nie znaczy to jednak, że instytucje nie mogą wprowadzać własnych wytycznych. Najczęściej spotykanym obostrzeniem jest zakaz używania lamp błyskowych, które mają powodować reakcje fotochemiczne ingerujące w strukturę konkretnego eksponatu czy obrazu. I tak jak nie spotkałem się z sytuacją, żeby ktoś kwestionował tę zasadę, to już pobieranie opłat za możliwość wykonywania zdjęć w muzeach wydaje się być nieco nie na miejscu. Podobnego zdania był Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów, który na początku 2010 r. rozpatrując właśnie taką sprawę uznał, że zapisy w regulaminie, które ograniczają fotografowanie i filmowanie eksponatów (aby móc to swobodnie czynić, należało uzyskać zgodę dyrektora oraz uiścić odpowiednią opłatę) są niezgodne z prawem konsumenckim i postanowił wpisać je do, prowadzonego przez Urząd Ochrony Konkurencji i Konsumentów, Rejestru Klauzul Niedozwolonych (poz. 1945). Co ciekawe, konsekwencją tego wyroku (oczywiście oprócz zakazania tego typu zasad) jest uznanie muzeów za przedsiębiorców, a zwiedzających za konsumentów – taka konstrukcja umożliwiła objęcie zwiedzających szerszą ochroną prawną w przypadku stosowania nieuczciwych praktyk ze strony dyrektorów czy zarządców konkretnych instytucji. Autor: Paweł Kowalewicz, prawnik w Fundacji Legalna Kultura
Poster w antyramie Czarno-białe zdjęcie Wieży Eiffla. Ten plakat w antyramie to najprostsza i najtańsza forma dekoracji ścian, ale bardzo efektowna i skuteczna. PROMOCJA - 30% na druk dekoracji od 300 zł - Wpisz kod RABAT30 w zamówieniu- KLEJ LUB RAKLA GRATIS od 300 zł DARMOWA WYSYŁKA OD 500 zł Żelastwo, które widać z każdego okna w każdym paryskim domu jest symbolem stolicy Francji i marzeniem złomiarzy. Mimo że takie cholerstwo nie ma żadnego praktycznego zastosowania (podobnie jak nasz świebodziński Chrystek), to trudno sobie wyobrazić to miasto bez wieży Eiffla. Dziś powiemy Wam o kilku rzeczach, których z całą pewnością o tym architektonicznym „cudzie” jeszcze nie wiedzieliście. Właściwie to powinna zwać się Wieżą Koechlina i Nouguiera Od połowy XVIII wieku w największych stolicach europejskich urządzano tzw. wystawy światowe, na których to prezentowane były największe osiągnięcia światowej techniki i nauki. Zjazd tysięcy prominentnych gości z >
fot. East News Poland. 108-metrowa kopia wieży Eiffla (oryginał ma 324 metrów) została wybudowana na wschodnim wybrzeżu Chin, w pobliżu miasta Hangzhou, około 9600 km od stolicy Francji. Chińscy deweloperzy stworzyli replikę nie tylko paryskiej ikony, ale też całej stolicy.
Wiedzowy Marcin Love this track Set as current obsession Go to artist profile Get track Loading Listeners 3 Scrobbles 3 Listeners 3 Scrobbles 3 Love this track Set as current obsession Go to artist profile Get track Loading Join others and track this song Scrobble, find and rediscover music with a account Sign Up to Do you know a YouTube video for this track? Add a video Lyrics Add lyrics on Musixmatch Lyrics Add lyrics on Musixmatch Do you know any background info about this track? Start the wiki Related Tags Add tags Do you know a YouTube video for this track? Add a video Featured On We don‘t have an album for this track yet. View all albums by this artist Featured On We don‘t have an album for this track yet. View all albums by this artist Don't want to see ads? Upgrade Now External Links Apple Music Don't want to see ads? Upgrade Now Shoutbox Javascript is required to view shouts on this page. Go directly to shout page About This Artist Do you have any photos of this artist? Add an image Wiedzowy Marcin 37 listeners Related Tags Add tags Do you know any background info about this artist? Start the wiki View full artist profile Similar Artists TVGRYpl 2,138 listeners View all similar artists Don't want to see ads? Upgrade Now External Links Apple Music Trending Tracks 1 2 3 4 5 6 View all trending tracks Features

Jednak zdjęcia nocne, które pokazują iluminację świetlną, są w rozumieniu prawa nieuprawnionym rozpowszechnianiem utworu, jeśli pojawią się np. na Facebooku. Prawo autorskie w internecie

Nie sposób nie zobaczyć wieży Eiffla będąc w Paryżu. To jeden z najbardziej rozpoznawalnych elementów krajobrazu tego miasta. Czy wiedziałeś jednak, że powinieneś zastanowić się dwa razy zanim zrobisz zdjęcie oświetlonej w nocy wieży? Wieczorami bardzo często odbywają się specjalne pokazy świetlne, które podziwia mnóstwo ludzi. Okazuje się jednak, że robienie wtedy zdjęć jest nielegalne. Większość zdjęć, które pewnie dane Ci było zobaczyć na Instagramie czy Facebooku, a na których widać wieżę Eiffla w nocy, łamią prawo. Rozprowadzanie i udostępnianie nocnych zdjęć najsłynniejszej wieży Paryża jest nielegalne ponieważ łamie prawa autorskie. Właśnie to można przeczytać na stronie Société d’Exploitation de la Tour Eiffel, towarzystwa zajmującego się wieżą. Zdjęcia panoramy miasta ze szczytu wieży są jak najbardziej legalne i nieobjęte prawami autorskimi, podobnie jak zdjęcia wieży w świetle dnia. Zupełnie inaczej wygląda od strony prawnej robienie zdjęć samemu zabytkowi, gdy jest podświetlony. Okazuje się, że od 1985 roku oświetlenie wieży jest objęte prawami autorskimi autora instalacji. Światełka rozbłyskują co godzinę od zmierzchu do świtu przez 5 minut. Przed zrobieniem zdjęcia i upublicznieniem go należałoby zapłacić Société d’Exploitation de la Tour Eiffel za specjalne zezwolenie. Najwyraźniej jednak Francuzi zdają sobie sprawę z braku praktycznej możliwości przestrzegania zakazu fotografowania, bo do tej pory nikt nie został za to jeszcze pozwany do dla Was wartościowe treści już od 2006 roku. Inspirujemy do wyruszenia w podróż, otwarcia na nowych ludzi i kultury, smakowania nowych potraw i ekscytowania się pięknymi widokami. Leć i odkryj świat! Iluminacja świetlna wieży Eiffla została stworzona przez Pierre'a Bideau na początku 1985 r. Francuskie sądy uznały, że takie oświetlenie jest na tyle oryginalne i nowatorskie, iż stanowi samodzielny utwór chroniony przez francuskie prawo (Sąd Apelacyjny w Paryżu, 11.06.1990 r., Francuski Sąd Najwyższy, 3.03.1992 r.,). Wieża Eiffla jest bez wątpienia symbolem Paryża i najbardziej znanym obiektem w stolicy, a być może i w całej Francji. Ta żelazna konstrukcja stoi w zachodniej części miasta – jaka jest jej wysokość? Ile waży wieża Eiffla? Ile litrów farby potrzeba na jej odmalowanie? Jakie miała kolory w przeszłości? Te i wiele innych ciekawostek o wieży Eiffla znajdziecie poniżej. #1 Wieża Eiffla miała być.. tymczasowa Zaprojektowana w biurze Gustave’a Eiffela konstrukcja została oddana do użytku ponad 120 lat temu – wielkie otwarcie górującej nad Paryżem budowli nastąpiło dokładnie 31 marca 1889 roku. Wieża Eiffla została zbudowana specjalnie z okazji paryskiej wystawy światowej w 1889 roku – budowla miała upamiętniać setną rocznicę rewolucji francuskiej, a także prezentować Francję jako kraj nowoczesny, zaawansowany technicznie, naukowo i inżyniersko. Projekt zakładał, że po 20 latach wieża zostanie rozebrana. Na szczęście uparty Eiffel, który nie chciał do tego dopuścić założył na wieży laboratorium aerodynamiczne i meteorologiczne. Niektórzy jednak twierdzą, że tak naprawdę udane eksperymenty z udziałem Juliana Ochorowicza z umieszczonym na szczycie bezprzewodowym telegrafem ocaliły wieżę. fot. #2 Najwyższa budowla w Paryżu, piąta we Francji Kiedy wieżę oddano do użytku była najwyższą wieżą na świecie i pierwszym obiektem zbudowanym przez człowieka, który przekroczył granicę 300 metrów. Wieża Eiffla była najwyższa przez 41 lat – w 1930 roku w Nowym Jorku został skończony budynek 40 Wall Street (znany jako Trump Building). Warto przy okazji wspomnieć, że nowojorski budynek był najwyższy na świecie zaledwie przez 28 dni – tytuł najwyższej budowli powędrował wówczas do mierzącego 319 metrów budynku Chrysler Building, który podobnie jak wspomniany Trump Building znajduje się w Nowym Jorku. W 1957 roku na szczycie wieży zamontowano antenę, dzięki której znów stała się wyższa od nowojorskiego wieżowca. Razem z anteną Wieża Eiffla ma 324 m wysokości i waży 10 100 ton (to tyle co 2500 słoni!). W bezchmurny dzień ze szczytu można zobaczyć tereny oddalone nawet o 65 km. W pochmurne dni nie widać natomiast nawet podnóża wieży Eiffla. Widok znad Sekwany w kierunku Wieży Eiffla, która posłużyła jako brama wejściowa na Wystawę Światową w 1889 roku (fot. London Stereoscopic Company/Getty Images) #3 Potrzeba 60 ton farby na pomalowanie wieży! Podobno Gustav Eiffel życzył sobie, aby jego wieża była malowana co 7 lat. 25 tysięcy m² jej powierzchni maluje się ręcznie przy użyciu pędzli (a dokładnie 1500 pędzli). Ponadto na każde takie malowanie potrzeba: około 60 ton farby, 50 km kabli zabezpieczających, 5 hektarów siatki zabezpieczającej i 25 malarzy, którym malowanie zajmie ponad rok! Ostatnie malowanie (19 z kolei) zaczęło się 1 kwietnia 2009 roku. W październiku 2018 roku mają rozpocząć się prace związane z kolejnym malowaniem wieży Eiffla. Wieża przybierała już kolor żółty, a obecnie ma kolor brązowy. Tegoroczne malowanie prawdopodobnie będzie na czerwono, a wszystko dlatego, że w przyszłym roku Wieża Eiffla będzie obchodziła swoją 130. rocznicę powstania – oryginalnie była pomalowana właśnie na kolor czerwony. Remont planowo ma potrwać 3 lata – na początku trzeba będzie zdrapać wszystkie poprzednie warstwy (przypominamy jest ich aż 19) i dopiero położyć nową farbę. Dotychczas po prostu zamalowywano wieżę. Fotografia z lewej strony – malowanie wieży Eiffla – 1932 rok (fot. Fotografia z prawej strony – rok 1953 ( #4 Restaurcja na wieży Eiffla Na drugim piętrze znajduje się restauracja słynnego francuskiego szefa kuchni Alaina Ducasse’a. Uhonorowana jest jedną gwiazdką Michelina. Wystrój, wyposażenie i karta dań są nowoczesne, a menu bazuje oczywiście na kuchni francuskiej. Dania są lekkie, sezonowe, a składniki i produkty bardzo często pochodzą od lokalnych dostawców. Restauracja Le Jules Verne znajduje się na wysokości 125 metrów, a cena to 250€ za osobę (bez napojów). Znacznie taniej (ceny w porze obiadowej zaczynają się od 57€ za osobę) zjeść można w znajdującej się na pierwszym piętrze wieży Eiffla restauracji 58 Tour Eiffel (choć również ta restauracja ma w swoim menu pozycję Service Premier kosztującą €220 za osobą). Na taki widok mogą liczyć goście restauracji znajdującej się na wieży Eiffla (fot. #5 Niudany eksperyment 4 lutego 1912 roku nieudany eksperyment na wieży Eiffla przeprowadził pochodzący z Austrii wynalazca Franz Reichelt. Zginął on w wyniku skoku z pierwszego poziomu Wieży Eiffla (około 57 metrów), w trakcie testowania płaszcza-spadochronu własnego projektu. Eksperyment przyciągnął tłumy gapiów i dziennikarzy, którzy początkowo myśleli że Austriak będzie testował swój wynalazek za pomocą manekina. O Reichelt skoczył – niestety spadochron nie rozwinął się. Franz Reichelt prezentuje swój płaszczo-spadochron (fot. #6 Repliki wieży Eiffla Na całym świecie znajduje się ponad 30 mniejszych kopii słynnej paryskiej budowli. Niektóre z nich są niemalże identyczne, podczas gdy inne inspirowane są Wieżą Eiffla. Można je zobaczyć w Las Vegas (USA), Makau, Tianducheng (Chiny), Warnie (Bułgaria), Filiatrii (Grecja). 18 metrowa replika wieży Eiffla – Filiatra Eiffel Tower. (fot. Replika wieży Eiffla o wysokości m znajduje się również w Bułgarskiej Warnie // fot. andreidan / 108 metrów wysokości ma replika wieży Eiffla w Chińskim Tianducheng (fot. Daily Mail) We wrześniu 2016 oddano do użytku 150 – metrową replikę wieży Eiffla znajdująca się w Makau. // // CC BY-SA Kompleks Paris Las Vegas składa się z kilku replik oryginalnej paryskiej architektury, a w tym wieży Eiffla (w skali 1:2, mierzącej niemal 165 metrów), Łuku Triumfalnego (2/3 wielkości pierwowzoru), a także Place de la Concorde. (fot. Jürgen Matern // // CC BY-SA #7 Hołd inżynierom i naukowcom W czasie budowy wieży wygrawerowano nazwiska 72 wybitnych francuskich inżynierów, naukowców i matematyków tamtych czasów. Lista została zamalowana na początku XX wieku i odsłonięta ponownie w latach 1986–1987 Na wieży Eiffla znajdują się wyryte 72 nazwiska wybitnych naukowców (fot. #8 Największy billboard na świecie W latach 1925-1936 Citroen zamieścił na wieży swoje reklamy, dlatego też paryską wieżę nazywano przez pewien czas największym billboardem świata. Na trzech stronach wieży zainstalowano ponad 600 km kabli i cztery miliony kolorowych żarówek, które tworzyły pionowy, 30 metrowy napis Citroen. Reklamę było widać z odległości ponad 30 kilometrów! Reklama ta została wpisana do księgi rekordów Guinnessa ze względu na swoje rozmiary. fot. #9 Wieża Eiffla i… pogoda Wieża zbudowana jest miliona kilogramów stali, więc podczas letnich upałów i wysokich temperatur metal zwiększa swoją objętość. Wieża Eiffla jest wówczas wyższa o ponad 15 centymetrów. Ponadto pod wpływem bardzo silnego wiatru wieża kołysze się na 6-7 cm. #10 Trzy tarasy widokowe Tarasy widokowe, z których można podziwiać piękną panoramę Paryża znajdują się na wysokościach oraz 276,13 metrów. Pierwszy i drugi taras widokowy są dostępne schodami i windą. Na trzeci poziom można się dostać tylko windą. Wieża Eiffla otwarta jest dla turystów przez cały rok, codziennie od godziny 9:00 do 23:00 w okresie jesienno-zimowym oraz do północy w okresie letnim. Bilety na Wieżę Eiffla kosztują (dane z lipca 2018 roku): • Windą na 2 piętro: dorośli €16 / młodzież (12-24) €8, dzieci (4-11) €4, dzieci poniżej 4 roku życia za darmo • Wjazd windą na samą górę: dorośli €25 / młodzież (12-24) € dzieci (4-11) € dzieci poniżej 4 za darmo • Schodami na 2 piętro: dorośli €10 / młodzież (12-24) €5, dzieci (4-11) € dzieci poniżej 4 za darmo • Schodami na 2 piętro a następnie windą na górę: dorośli €19 / młodzież (12-24) € dzieci (4-11) € dzieci poniżej 4 za darmo Widok z 2 piętra wieży Eiffla – 1900 rok (fot. Neurdein – Collection personnelle Scanné par Claude Shoshany // Domena publiczna // wikipedia org) #11 Wysokość wieży Eiffla Wysokość wieży zmieniała się kilkukrotnie: • 1889 rok – 312,27 m (do zamocowanej na szczycie flagi) • 1991 rok – 317,96 m (z zamocowaną anteną) • 1994 rok – 318,70 m (z zamocowaną anteną) • 2000 rok – 324,00 m (z zamocowaną anteną) jest to około 81 pięter w typowym budynku! #12 Kilka statystyk • na szczyt wieży Eiffla prowadzi 1665 schodów • konstrukcja wieży składa się z 18 038 części metalowych i około 2,5 mln nitów • w roku 2000 na szczycie wieży zainstalowano na stałe dwa reflektory, które każdej nocy kręcą się jak latarnia morska i są widoczne z odległości 80 km • W latach 1980–1985 były przeprowadzone prace remontowe, podczas których budowla straciła na wadze 34 tony • Wybudowanie takiej samej wieży współcześnie kosztowałoby 31 milionów dolarów • Od 2003 roku wieża jest wyłączana o 1 w nocy w celu oszczędzania energii #13 Jak to z tym Eifflem było Tak naprawdę autorami projektu budowy wieży byli dwaj współpracownicy Eiffla – Maurice Koechlin i Emile Nouguier. Projekt ich został ogłoszony 18 września 1884 roku. Eiffel odkupił od nich patent cztery miesiące później. Budowa została rozpoczęta w 1887 roku, a co ciekawe kierował nią właśnie Koechlin. Budowa trwała dwa lata, dwa miesiące i pięć dni. Gustave Eiffel (ur. 15 grudnia 1832 w Dijon, zm. 27 grudnia 1923 w Paryżu) – francuski inżynier, konstruktor mostów, wiaduktów, śluz i innych konstrukcji stalowych oraz żeliwnych – jedną z najbardziej znanych budowli przy których pracował jest Statua Wolności. #14 Ponad 7 milionów turystów rocznie Koszt budowy wieży Eiffla (8 milionów franków w 1889 roku – około 40 milionów dolarów przeliczając na „dzisiejsze” pieniądze) zwrócił się w niecałe pół roku po otwarciu. Dzisiaj jest to jedna z najczęściej odwiedzanych atrakcji turystycznych na świecie. #15 Moneta w kształcie.. wieży W 125 rocznicę powstania Brytyjskie Wyspy Dziewicze specjalnie na tę okazję wydały 1-dolarową monetę w kształcie wieży Eiffla. fot. #16 Ślub z …wieżą Eiffla Amerykanka Erika LaBrie w 2007 roku ożeniła się… z wieżą Eiffla i oczywiście zmieniła nazwisko na Erika La Tour Eiffel. Pierwszy raz spotkała się z wieżą Eiffla w 2004 roku i poczuła nietypowe połączenie na tle emocjonalnym, duchowym i fizycznym… Warto przy tym wspomnieć, że Wieża Eiffla to nie jest jej pierwszą miłością – była zakochana w swoim łuku ze strzałami (Erika to była żołnierz oraz łuczniczka; twierdziła, że to dzięki tej miłości i namiętności stała się światowej klasy łuczniczką), a także była w związku z fragmentem Muru Berlińskiego. Amerykanka jest założycielką „OS Internationale” – organizacji dla ludzi, którzy zawierają istotne związki z obiektami nieożywionymi. W 2012 roku została opublikowana książka napisana przez fińskiego dziennikarza, Janne Flinkkilä – „Rautaiset rakastajat – matkani Erika Eiffelin maailmaan” („Żelazni kochankowie – moja podróż do świata Erika Eiffel”) o związkach przedmiotowych oraz codziennym życiu Eriki. #17 Wieża Eiffla z LEGO Już za zł możecie mieć własną wieżę Eiffla, tyle że z klocków LEGO. Zestaw o numerze seryjnym 21019 składa się z 321 klocków, a po złożeniu ma 31 cm wysokości i 11 cm szerokości. Seria LEGO® Architecture poświęcona jest upamiętnieniu dzieł światowej architektury w klockach LEGO. fot. #18 Wieża Eiffla kontrowersje Niewiele brakowało a wieżę Eiffla oglądalibyśmy w.. Barcelonie. Pomysł odrzucili jednak tamtejsi radni, którzy powiedzieli że koszt budowy wieży przekracza ówczesne możliwości miasta. Ponadto stwierdzili oni, że wieża jest „szczytem niesmaku”, a sam obiekt „zepsuje panoramę miasta”. Projekt wieży Eiffla nie przypadł do gustu również mieszkańcom Paryża – 1887 roku w gazecie “Le Temps” opublikowano list otwarty, w którym 300 wybitnych artystów i intelektualistów z Paryża sprzeciwia się jej budowie. “My pisarze, malarze, rzeźbiarze, architekci, pasjonaci nienaruszonego do tej pory piękna Paryża zgłaszamy protest – w imieniu zagrożonej francuskiej sztuki i historii – przeciwko wystawieniu w samym sercu naszej stolicy niepotrzebnej i monstrualnej wieży Eiffla, która swym barbarzyńskim ogromem przytłacza Notre-Dame, Sainte-Chapelle, Tour Saint-Jacques…”. #19 Robienie nocnych zdjęć wieży Eiffla jest… nielegalne Osoby, które robią zdjęcia wieży Eiffla nocą.. łamią prawo. Taką informację można znaleźć na stronie stowarzyszenia opiekującego się wieżą Eiffla (Société d’Exploitation de la Tour Eiffel). Widnieje tam informacja, że zdjęcia panoramy miasta z wieży oraz zdjęcia zrobione za dnia są w pełni legalne i nieobjęte prawami autorskimi, jednak robienie zdjęć paryskiemu zabytkowi nocą (gdy jest podświetlony) nie jest do końca legalne. Wszystko przez zapis z 1985 roku – zamontowane wówczas oświetlenie wieży Eiffla objęte jest prawami autorskimi autora instalacji. Światła na wieży rozbłyskują co godzinę od zmierzchu do świtu przez 5 minut – przed zrobieniem zdjęcia i upublicznieniem go należałoby zapłacić Société d’Exploitation de la Tour Eiffel za specjalne zezwolenie. Przepis jest chyba jednak „martwy”, bo dotychczas nikt nie został pozwany. #20 Wieża Eiffla została sprzedana przez oszusta Victor Lustig sfingował tajne spotkanie „rządowe” z sześcioma handlarzami złomem. Przedstawił się jako zastępca dyrektora generalnego Ministerstwa Poczt i Telegrafów, a następnie poprosił by cała operacja była utrzymywana w tajemnicy przed opinią publiczną, do czasu jej zakończenia. Wieża znajdowała się w tamtym czasie w bardzo złym stanie technicznym, więc jej zezłomowanie wcale nie było czymś absurdalnym. Całą historię opisaliśmy tutaj: Victor Lustig – oszust, który dwukrotnie sprzedał wieżę Eiffla. Źródła: (1),(2),(3),(4),(5), (6) Pobierz ten film Sylwetka Wieży Eiffla O Zachodzie Słońca Wieża Eiffla Jest Najbardziej Rozpoznawalnym Zabytkiem Paryża We Francji teraz. Szukaj więcej w bibliotece wolnych od tantiem filmów stockowych iStock, obejmującej filmy Deszcz, które można łatwo i szybko pobrać. Stojąc któryś raz pod wieża Eiffla zaczęliśmy się zastanawiać co sprawia, że jest takim fenomenem. Tę konstrukcję kojarzy przecież każdy/ Dlaczego jest tak znana? Sprawa nie jest taka oczywista jakby się na pierwszy rzut oka wydawało. Oto najważniejsze spostrzeżenia, dotyczące wieży Eiffla które przyszły nam do głowy. Do tego historia, budowa i ciekawe informacje o wieży, którą zbudował treści1 Informacje o wieży Eiffla2 Wrażenie wielkości. Wysokość wieży Eiffla 3 Lęk przed monumentalizmem. Budowa wieży Historia Wieży Eiffla4 Oświetlenie. Wieża Eiffla nocą 5 Iluminacje. Pokaz świateł na wieży Eiffla 6 Dostępność wieży Elffla 7 Wieża Eiffla a wieża EifelZapraszamy do przeczytania tekstu, w którym informacje o wieży Eiffla przeplatają się z naszymi wielkości. Wysokość wieży Eiffla W życiu widzieliśmy już wiele monumentalnych konstrukcji. Ale żadna z nich nie powala swoim ogromem tak jak wieża Eiffla. Ile metrów ma wieża Eiffla? Dokładnie 300 chociażby pod najwyższe wieżowce w Warszawie nie czuję się aż tak ich wielkości. Perspektywa sprawia, że wydają się zwyczajne – oglądamy je w towarzystwie innych wysokich budynków co zaburza poczucie skali. Więc dlaczego wieża Eiffla wywiera tak niesamowite wrażenie kiedy patrzy się na nią zarówno z bliska jak i z dystansu? Doszukaliśmy się dwóch głównych to kształt – smukła u góry, agresywnie rozszerzająca się od samej podstawy, z pustą przestrzenią w środku. Ten dziwny kształt sprawia, że możemy łatwo skalować wielkość konstrukcji dzięki ludziom, którzy stoją obok filarów. Automatycznie przemnażamy sobie jej kaliber razy cztery (filary) i kilkaset razy w górę. Gdyby wieża Eiffla była zbudowana w ten sam sposób, ale byłaby zabudowana przęsłami do samego dołu, bez pustej przestrzeni pod nią, wydawałaby się dużo, dużo kwestia to przestrzeń w pobliżu wieży. Praktycznie z żadnej strony nic jej nie zasłania, a w pobliżu nie ma żadnych wysokich budynków. Jedynym punktem odniesienia są ludzie i ew. drzewa. Gdyby w pobliżu znajdował się jakiś inny wysoki budynek, automatycznie wieża wydawałaby się z jednej… (zdjęcie: Waithamai)…ani z drugiej strony nie ma w pobliżu żadnych wysokich budynków. (zdjęcie: Schomburg)Lęk przed monumentalizmem. Budowa wieży EifflaLudzie boją się tworzyć rzeczy wielkie, nietuzinkowe, innowacyjne. Dotyczy to przede wszystkim pomników. Bo brzydko wyglądają, bo za drogie, bo komu to potrzebne, bo zasłania, szpeci krajobraz, ośmiesza rodzinnym miastem jest Rzeszów, dlatego bardzo dobrze znamy spory o takie nie o Pomnik Czynu Rewolucyjnego znany jako „Wielka C…” to o okrągłą kładkę nazywaną „Rondem dla pieszych” albo tęczowy most. Pałac Kultury i Nauki w Warszawie. Albo przykład figury Chrystusa Króla w Świebodzinie. Ile jest komentarzy w tych wszystkich przypadkach, że to śmieszne, że powinni rozebrać, że wstyd, że pieniądze wyrzucone w błoto. Tak samo było w przypadku wieży Eiffla.(zdjęcie: TaylorMiles)Historia Wieży EifflaJuż na samym początku budowy aż huczało od głosów sprzeciwu ze słynnym „Protestem artystów” opublikowanym w 1887 roku w dzienniku „Le Temps na czele”. Mimo wyrazistego oburzenia śmietanki towarzyskiej i wpływowych artystów udało się ją ukończyć, jednak po 20 latach wieża miała zostać rozebrana. Tylko dzięki uporze i sprycie jej konstruktora Gustawa Eiffel’a (jednak nie pomysłodawcy – co warto podkreślić) stało się inaczej. A wyobrażacie sobie dziś Paryż bez wieży Eiffla? Ja nie. I za nic nie mogę zrozumieć jak ta konstrukcja mogła wadzić ówczesnym mieszkańcom. A jednak tak przekonany, że wszystkie te „dziwne” budowle, którym tak głośno się sprzeciwiamy za kilka, kilkanaście lub kilkadziesiąt lat będą przyciągały tłumy turystów, a w najgorszym razie będą symbolami miast czy regionów, bez których mieszkańcy nie będą mogli sobie ich wyobrazić. A co do milionów wydawanych na nietuzinkowe projekty, koszt budowy wieży Eiffla zwrócił się prawie w całości po pół roku od otwarcia jej dla turystów…Oświetlenie. Wieża Eiffla nocą Zupełnie czym innym jest oglądanie wieży za dnia, a w zasada tyczy się właściwie każdego zabytku, o którego odbiór dba miasto – pomysł na oświetlenie jest właściwie jedynym kryterium, który definiuje nocny wizerunek. W przypadku wieży Eiffla kwestia oświetlenia jest wybitnie ważna ponieważ jej konstrukcja nie jest niczym wypełniona. Można by powiedzieć, że jest to jedynie szkielet – gołe żelazne bele składające się w kratową konstrukcję. Jak więc oświetlić wieże tak, aby nie odebrać jej tej golizny, jak wręcz uwypuklić puste przestrzenie za pomocą światła? Skupiając je w odpowiednim natężeniu właśnie na poszczególnych żebrach. Sprawnie rozłożone lampy, dające blask w kolorze mixu metropolitalnej łuny i pokojowej żarówki, uwypuklają 'kościstość’ doszukać się nawet pewnej świetlnej wariacji. Łuki pod pierwszym i drugim poziomem nie są tak intensywnie oświetlone co faworyzuje odbiór/widok wieży opartej na czterech kolumnach, nie połączonych ze sobą. Widać to na pierwszym zdjęciu załączonym we Pokaz świateł na wieży Eiffla Tak jak wieża Eiffla miała nie przyjąć się gdyż architektonicznie i konstrukcyjnie wyprzedzała swoją epokę, tak nie ma teraz problemu z wywoływaniem na jej widok jeszcze głębszych westchnień za pomocą nowatorskich jakiś czas na wieży zaczyna się kanonada tysięcy białych świateł, które nieregularnie gasną i błyskają w mgnieniu oka. Niektórym z pewnością wyda się to szablonowym kiczem, profanacją tak zakorzenionego w świadomości turystów zabytku, błazenadą. Ja widzę w tym kompromis między postępem a pierwotnym wystrojem wieży. Czuć tu wyczucie pomysłodawcy – migające serie odbywają się w odstępach czasowych więc spokojnie można napatrzeć się też na normalnie oświetloną „Żelazną Damę”.Dostępność wieży Elffla Miliony zwiedzających, bezcenny symbol na skalę światową, obiekt must see dla każdego pragnącego zobaczyć Europę, Francję, Paryż. A nadal zaskakująco łatwo się do niej dostać, przejść pod nią, obejrzeć za darmo z najbliższej odległości, obejść, pooglądać z każdej strony (nawet za oświadczyny pod wieżą Eifflą nikt nie pobiera jeszcze opłaty). Zero barierek, uciążliwej ochrony ograniczeń. I ogromna przestrzeń dookoła, gdzie przesiadywać można godzinami patrząc się na wyrastającego znikąd tak niesamowicie popularne miejsce, ale w promieniu kilkuset metrów z każdej strony mamy niezagospodarowaną przestrzeń więc łatwo możemy znaleźć sobie puste miejsce, co pozwoli poczuć jakby się ją miało na wyłączność. Warto o tym pamiętać podchodząc pod wieżę – nie jest tu trudno odciąć się od pozostałych gapiów, o ile akurat nie stoi się w kolejce do wejścia 🙂Zawsze chętnie do niej czym Wam wieża Eiffla się podoba? Jak ją oceniacie?Na swój sposób postaraliśmy się też spojrzeć na Łuk Eiffla a wieża EifelPamiętajcie tylko, żeby nie mylić nazwy! Turyści często zamiast wieża Eiffla piszą wieża Eifel. Nie jest to poprawny zapis. Uczulamy, żeby unikać tej pomyłki 🙂 Przygotowałam dla Was przydatne informacje na temat zwiedzania i tych elementów podróży, które mi się szczególnie spodobały. W tym wpisie zobaczycie i dowiecie się trochę więcej o Wieży Eiffla, która niewątpliwie zasługuje na wyjątkowe traktowanie i oddzielny wpis. Wieża Eiffla (Tour Eiffel). Historia
WieĹĽa Eiffla to jeden z najwaĹĽniejszych symboli ParyĹĽa, a nawet caĹ‚ej Francji oraz jedna z najbardziej rozpoznawalny budowli na Ĺ›wiecie. Budowla o ktĂłrej kaĹĽdy z nas sĹ‚yszaĹ‚. WieĹĽa Eiffel czÄ™sto nazywana “ŻelaznÄ… Damą” jest bez dwĂłch zdaĹ„ ikonicznym obiektem architektonicznym, ale czy aby na pewno wiemy o niej wystarczajÄ…co? Widok z wieĹĽy Eiffla jest w stanie zahipnotyzować kaĹĽdego. wysokość wieĹĽy Eiffla - widok z wieĹĽy Eiffla Historia WieĹĽy Eiffla WieĹĽa zostaĹ‚a zbudowana jako jedna z gĹ‚Ăłwnych atrakcji paryskiej wystawy Ĺ›wiatowej w 1889 przez francuskiego inĹĽyniera Gustave’a Eiffela, ktĂłrego firma specjalizowaĹ‚a siÄ™ w budowie ram i konstrukcji metalowych. Budowla miaĹ‚a być upamiÄ™tnieniem setnej rocznicy rewolucji francuskiej, a ponadto pokazać moĹĽliwoĹ›ci epoki i poziom wiedzy inĹĽynierĂłw. Projekt WieĹĽy Eiffla zostaĹ‚ zainicjowany przez Maurice’a Koechlina i Émile’a Nouguiera, dwĂłch inĹĽynierĂłw, ktĂłrzy pracowali dla “Compagnie des Etablissements Eiffel”. PoczÄ…tkowo sceptyczny, Gustave Eiffel odkupiĹ‚ od swoich współpracownikĂłw prawa do patentu, a nastÄ™pnie zaprezentowaĹ‚ swojÄ… wieĹĽÄ™ w 1885 roku. ZajÄ…Ĺ‚ wĂłwczas 3 miejsce w konkursie i podpisaĹ‚ umowÄ™ z rzÄ…dem na budowÄ™ podpisana przewidywaĹ‚a, ĹĽe ​​od 1 stycznia 1890 r. Gustave Eiffel moĹĽe swobodnie korzystać ze swojej wieĹĽy przez okres 20 lat Ale potem wieĹĽa mogĹ‚aby zostać rozebrana. Street food prosto z Francji – z czym to siÄ™ je? Czytaj wiÄ™cej Lista wstydu, czyli lista firm, ktĂłre nie wycofaĹ‚y siÄ™ z Rosji Czytaj wiÄ™cej WieĹĽa Eiffla, fakty i ciekawostki! Czytaj wiÄ™cej WieĹĽy Eiffla - MateriaĹ‚y konstrukcyjne WieĹĽa Eiffla jest wykonana z ĹĽelaza kutego w kuĹşni w Lotaryngii. Tak wytworzone ĹĽelazne pĹ‚yty i belki zostaĹ‚y zmontowane w fabryce Eiffla w Levallois Perret za pomocÄ… nitĂłw, a nastÄ™pnie przetransportowane na plac budowy w ParyĹĽu w celu wĹ‚aĹ›nie ten system prefabrykacji i ponad 300 pracownikĂłw umoĹĽliwiĹ‚o zbudowanie konstrukcji w rekordowym czasie 2 lata, 2 miesiÄ™cy i 5 dni. Wysokość wieĹĽy Eiffla - widok z wieĹĽy Eiffla Zwana wĂłwczas “Tour de 300 mètres” (dosĹ‚. 300-metrowa WieĹĽa) szybko przyjęła imiÄ™ Gustave’a Eiffel’a. Budowla zostaĹ‚a otwarta dla publicznoĹ›ci tego samego dnia, co wystawa Ĺ›wiatowa, 15 maja 1889 r. Natychmiast uwiĂłdĹ‚ odwiedzajÄ…cych i paryĹĽan i turystĂłw z caĹ‚ego Ĺ›wiata. W pierwszym roku byĹ‚o ich ponad 2 miliony! WieĹĽa Eiffel - Krytyka budowli Jeszcze przed koĹ„cem budowy, konstrukcja staĹ‚a siÄ™ obiektem mocnej krytyki. Wiele osĂłb zastanawiaĹ‚o siÄ™ nad estetykÄ… i uĹĽytecznoĹ›ciÄ… tej wieĹĽy. W gazetach wÄ…tpiono w solidność budynku i przypuszczano jego niepowodzenie z sensacyjnymi nagĹ‚Ăłwkami, takimi jak „SamobĂłjstwo Eiffla”, gdy tylko jakieĹ› wydarzenie opóźniĹ‚o budowÄ™. MieszkaĹ„cy dzielnicy Champ de Mars, przeraĹĽeni myĹ›lÄ…, ĹĽe wieĹĽa moĹĽe na nich runąć, posunÄ™li siÄ™ nawet do pozwania paĹ„stwa. Swoje niezadowolenie wyraĹĽali ParyĹĽanie jak i Ăłwczesna elita. Punktem kulminacyjnym tej krytyki byĹ‚ list otwarty artysty przeciwko WieĹĽy Eiffla, opublikowany w gazecie Le Temps 14 lutego 1887. TakĹĽe podpisany przez wielkie nazwiska, takie jak Charles Garnier, Emile Zola czy Guy de Maupassant. WieĹĽa Eiffla ciekawostki - widok z wieĹĽy Eiffla Wysokość wieĹĽy Eiffla Obecnie wysokość wieĹĽy Eiffla to 324 metry, zmienia siÄ™ to jednak o 18 cm w zaleĹĽnoĹ›ci od temperatury. WyjaĹ›nienie moĹĽna znaleźć w metalowej ramie o wadze 7300 ton, ktĂłra reaguje na zjawisko fizyczne: rozszerzalność cieplnÄ…, co oznacza, ĹĽe ​​objÄ™tość wzrasta w tym samym czasie, co jego temperatura i na odwrĂłt. Metal uĹĽyty do budowy pomnika – kute ĹĽelazo – jest bardzo wraĹĽliwy na ciepĹ‚ konstrukcja wieĹĽy skĹ‚ada siÄ™ z 18 038 części metalowych i okoĹ‚o 2,5 mln nitĂłw a jej caĹ‚kowita masa to okoĹ‚o 10 000 ton. Natomiast nacisk wieĹĽy na podĹ‚oĹĽe wynosi 4,5 tony/m².Pierwotnie wysoka na 312 metrĂłw, wieĹĽa Eiffel przez 40 lat pozostawaĹ‚a najwyĹĽszym zabytkiem na Ĺ›wiecie. WieĹĽa Eiffel - Sukces budowli Od 130 lat WieĹĽa Eiffla jest charakterystycznym symbolem ParyĹĽa, a co za tym idzie Francji. Po raz pierwszy ucieleĹ›niaĹ‚a francuski know-how i geniusz przemysĹ‚owy od swoich narodzin. W 1889 roku, na wystawie Ĺ›wiatowej tak bardzo zaimponowaĹ‚a caĹ‚emu Ĺ›wiatu swojÄ… postawÄ… i odwaĹĽnym designem, ĹĽe do dziĹ› na arenie miÄ™dzynarodowej jest uznawana za jedno z bardziej atrakcyjnych miejsc turystycznych. Francuzi sÄ… szczegĂłlnie przywiÄ…zani do WieĹĽy Eiffla. Przede wszystkim jest to unikatowa konstrukcja, jest wiele innych metalowych wieĹĽ, ale ta jest wyjÄ…tkowa, ze wzglÄ™du na to, ĹĽe jest zabytkiem i moĹĽna jÄ… zwiedzać, podczas gdy pozostaĹ‚e to tylko konstrukcje dekoracyjne (jak ArcelorMittal Orbit w Londyn). WieĹĽa od swoich narodzin przyciÄ…gaĹ‚a uwagÄ™ i byĹ‚a miejscem dla wielu wydarzeĹ„. ByĹ‚a Ĺ›wiadkiem, a czasem „aktorką” waĹĽnych, wystawnych lub tragicznych wydarzeĹ„ w ĹĽyciu Francji. W swoich poczÄ…tkach WieĹĽa Eiffla byĹ‚a owocnym laboratorium do eksperymentĂłw naukowych. Gustave Eiffel wiedzÄ…c, ĹĽe grozi jej zburzenie po umĂłwionym okresie 20 lat, zdoĹ‚aĹ‚ udowodnić jej praktyczne zastosowanie- na gĂłrze zainstalowano pierwsze laboratorium meteorologiczne, nastÄ™pnie zainstalowano manometr na wolnym powietrzu. Zbadano absorpcjÄ™ promieniowania atmosferycznego, widmo sĹ‚oneczne, drgania wierzchoĹ‚ka wieĹĽy i ich przyczyny, a nawet fizjologiczne skutki wspinania siÄ™ pieszo. Moulin Rouge, co to jest? Czytaj wiÄ™cej Francuski PocaĹ‚unek Czytaj wiÄ™cej Ciekawostki o Francji Czytaj wiÄ™cej DziĹ› jest jednÄ… z najwiÄ™kszych atrakcji turystycznych we Francji. Szacuje siÄ™, ĹĽe od momentu udostÄ™pnienia konstrukcji dla zwiedzajÄ…cych, odwiedziĹ‚o jÄ… ponad 250 milionĂłw osĂłb! WieĹĽa Eiffla ciekawostki Liczba odwiedzajÄ…cych rocznie to 7 000 000- okoĹ‚o 75% z nich to ma okoĹ‚o 120 budowÄ™ wieĹĽy przygotowano 5300 rysunkĂłw i koszt remontu windy West, ktĂłrej prace trwaĹ‚y od 2008 do 2014 roku to 36 000 000 ma 5 1889 roku pierwszymi oficjalnymi gośćmi WieĹĽy Eiffla byli angielska rodzina krĂłlewska i Buffalo Bill. Wszyscy wpisali siÄ™ do ksiÄ™gi goĹ›ci. Izba Handlowa Monza we WĹ‚oszech oszacowaĹ‚a w 2012 roku wartość wieĹĽy Eiffla na 434 miliardy wieĹĽa miaĹ‚a obecny kolor, zostaĹ‚a najpierw pomalowana na czerwono, potem na żółto, a później na latach 1925-1934 CitroĂ«n reklamowaĹ‚ siÄ™, wyĹ›wietlajÄ…c swojÄ… nazwÄ™ na wieĹĽy Eiffla Ĺ›wietlistymi literami (wykorzystano do tego 250 000 ĹĽarĂłwek i 600 km kabli elektrycznych).Codziennie restauracja Le Jules Verne jest Ĺ›wiadkiem oĹ›wiadczyn. Na WieĹĽy Eiffla, ktĂłrÄ… przemalowywano 18 razy, znajduje siÄ™ rĂłwnowartość 16 ton Reichelt zmarĹ‚ w wieku 33 lat 4 lutego 1912 r. podczas skakania z pierwszego piÄ™tra WieĹĽy Eiffla, aby przetestować swĂłj wynalazek, kombinezon nocnych zdjęć wieĹĽy jest nielegalne poniewaĹĽ Ĺ‚amie prawa Eiffla ma wĹ‚asnÄ… pocztÄ™. Pozwala turystom bezpoĹ›rednio wysyĹ‚ać swoje pocztĂłwki. JeĹ›li planujecie wakacje w tym roku, przypominamy, ĹĽe od poczÄ…tku kwietnia ograniczenia zdrowotne praktycznie nie bÄ™dÄ… obowiÄ…zywać. Nie ma wiÄ™c juĹĽ wymĂłwek, by nie podróżować do tego wspaniaĹ‚ego miasta. PS: Na koniec jeszcze jedna rada dla kaĹĽdego, kto chcÄ™ wjechać na WieĹĽÄ™ Eiffla i podziwiać z niej widoki na caĹ‚y ParyĹĽ. Kolejki do kas biletowych sÄ… zawsze bardzo dĹ‚ugie i czÄ™sto trzeba czekać po kilkadziesiÄ…t minut, a niekiedy nawet kilka godzin. Warto wiÄ™c kupić bilet bez kolejki przez RozkminiĹ‚a: Laura WojczakRedakcja: Hubert KalinowskiÂ
\n \n \n \n nocne zdjęcia wieży eiffla nielegalne
Konstrukcja wieży Eiffla waży około 7 tysięcy ton. 40 inżynierów i kreślarzy wykonać musiało 5300 rysunków. Przed rozpoczęciem budowy trzeba było usunąć 48 000 metrów sześciennych ziemi. Do budowy użyto 6900 ton żelaza zgrzewanego, w tym 18 038 części połączonych 1 056 846 nitami. Przy wznoszeniu wieży pracowała 250
Odwiedzając Francję, nie można ominąć stolicy kraju – Paryża. Będąc w Paryżu, nie można zapomnieć o Wieży Eiffla. Ta ponad 320 metrowa żelazna konstrukcja, która powstała 125 lat temu, jest jednym z najważniejszych symboli Paryża, Francji i wszystkiego co wiąże się tym krajem. Mimo swoich rozmiarów i niesamowitej konstrukcji, wieża gdy powstała spotkała się z licznymi negatywnymi ocenami, a 20 latach miała być rozebrana. Na szczęście dzięki zaangażowaniu jej twórcy – konstruktora Gustava Eiffla (autora min. konstrukcji Statui Wolności w Nowym Jorku), przetrwała do dnia dzisiejszego. Prace nad wieżą rozpoczęto w 1884 roku, kiedy Maurice Koechlin i Émile Nouguier stworzyli pierwsze rysunki budowli. Wieża miała powstać w związku z Wystawą Światową, która miała się odbyć w Paryżu w 1889 roku. Projekt zaczął przyciągać uwagę, we wrześniu 1884 roku Koechlin, Nouguier i Eiffle złożyli wniosek patentowy na konstrukcję wieży, a po kilku miesiącach Eiffle odkupił pełne prawa do konstrukcji, od swoich współpracowników. Początkowo rozważono wiele lokalizacji dla budowli, ale ze względu na uwarunkowania techniczne, uznano, że najlepszą lokalizację są Pola Marsowe. Dodatkowo, umieszczenie wieży w tym miejscu sprawiło, że mogła ona stać się bramą wejściową na teren wystawy. W kolejnych latach dopracowano projekt, korzystając z doświadczenia jakie Eiffle miał przy budowie innych żelaznych konstrukcji. Przyjęto wówczas założenie, że wieża będzie w całości wykonana z żelaza i będzie projektem… tymczasowym. Po 20 latach miała zostać zdemontowana. Kolejne etapy budowy wieży Eiffla Budowę wieży rozpoczęto 28 stycznia 1887 roku od wylania fundamentów pod 4 nogi wieży. W marcu następnego roku gotowa była najniższa część wieży, w sierpniu druga, a w grudniu rozpoczęto ostatni etap prac nad szczytem wieży. Główne prace konstrukcyjne zakończono w marcu 1889 roku. W związku z tym 31 marca miało miejsce uroczyste otwarcie wieży dla polityków, oficjeli i dziennikarzy. Mimo uroczystości, nie był to koniec prac. Cały czas nie działały jeszcze windy, które miały wozić pasażerów. Sprawiły one sporo problemów, ponieważ tylko na pierwszym etapie od ziemi do pierwszego poziomu mogły działać bardziej tradycyjne windy, zaprojektowane przez firmę Roux Combaluzier et Lepape. Gorzej było z kolejnymi poziomami. Największym problemem było znalezienie firmy, która podjęłaby się wykonania wind, ponieważ umowa na budowę wieży zakładała, że wszystkie elementy będą pochodziły z Francji. Eliminowało to możliwość współpracy z firmami z innych państw, które często miały bardzo duże doświadczenie w tego typu projektach. Po długich dyskusjach, zdecydowano się nagiąć zapisy umowy i dopuszczono do prac firmę Otis, która zaprojektowała windy na kolejnych poziomach. Jeden z pierwszych planów wieży autorstwa Maurice Koechlin i Émile Nouguier W dniu oficjalnego otwarcia 31 marca 1889 roku, windy jeszcze nie funkcjonowały, w związku z czym wszyscy goście musieli wejść na mierzącą ponad 312 metrów wieżę na piechotę. Większość z nich ograniczyła więc swoją „ekspedycję” do pierwszego poziomu. Nieliczny goście oraz dziennikarze, wspólnie z Effelem weszli na sam szczyt. W kolejnych miesiącach prowadzono intensywne prace nad wykończeniem całej konstrukcji, ponieważ wystawa rozpoczynała się w maju. Prace zakończono ostatecznie w pierwszych dniach maja, już po rozpoczęciu wystawy. Mimo to, blisko 30 000 odwiedzających wieżę dotarło na szczyt schodami – musieli pokonać 1710 stopni. Wieża Eiffla (fot. Michał Banach) Koszt budowy całej wieży wyniósł prawie 8 mln franków (w przeliczeniu na obecny kurs złotego, około 65 mln złotych). żelazna konstrukcja wieży waży 7 300 ton, a cała wieża 10 000 ton. W swoim czasie był to najwyższy budynek na świecie, symbol epoki industrialnej, w której żelazo było jednym z najważniejszych materiałów konstrukcyjnych. Do budowy wieży zużyto 18 038 elementów z kutego żelaza i 2,5 mln nitów. Co 7 lat wieża jest malowana. Zużywa się w tym celu około 50-60 ton farby. Apartament na szczycie wieży – W trakcie budowy, Gustaw Eiffel zaprojektował na samym szczycie konstrukcji niewielki apartament. Ukryty przed wzrokiem odwiedzających miał być enklawą dla konstruktora i zapraszanych przez niego gości. Pomieszczenie urządzono bardzo elegancko i przytulnie. Przez wiele lat jego istnienie pozostawało tajemnicą. Jednak gdy wieść o ukrytym apartamencie rozniosła się wśród paryskich elit, wszyscy chcieli spędzić w nim chociaż jedną noc. Gustaw Eiffel odmawiał wszystkim i zapraszał jedynie wybranych gości -min. Thomasa Edisona. Po jego śmierci w 1923 roku o pomieszczeniu wszyscy zapomnieli. „Odkryto” je ponownie wiele lat później i obecnie udostępniono je zwiedzającym, którzy mogą przez szybę obejrzeć tajemnicze wnętrze. Ukryty apartament na szczycie Wieży Eiffla Wieża Eiffla (fot. Michał Banach) Koszt budowy szybko się jednak zwrócił, ponieważ turyści bardzo chętnie odwiedzali nietypową konstrukcję. Już od samego początku dużą popularnością cieszyły się różnego rodzaju pamiątki i gadgety związane z wieżą. Wieżą oferowała wiele atrakcji dla zwiedzających. Dzięki swojej wysokości, była idealnym punktem widokowym (do dzisiaj tak jest). Na jej piętrach znaleźć można sklepy z pamiątkami, restauracje, pocztę i kilka mniejszych sklepików. Na wieży od samego początku montowano liczne reflektory i lampy, które rozświetlają konstrukcję. Wieża Eiffla „od środka” w nocy (fot. Michał Banach) Wieża Eiffla „od środka” (fot. Michał Banach) Ze względu na to, że początkowo wieża miała funkcjonować tylko przez 20 lat, po czym miała być rozebrana, zakładano, że jej konstrukcja będzie łatwa w demontażu. Tak się jednak nie stało. Gustav Eiffele robił wszystko co tylko mógł aby zachować budowlę. Najbardziej pomogło mu w tym umieszczenie na szczycie nadajnika radiowego. Wysokość wieży była idealna, dzięki czemu sygnał mógł docierać na duże odległości bez zakłóceń. W kolejnych latach znaczenie wieży rosło. Podczas I wojny światowej była ona wykorzystywana do łączności z oddziałami stacjonującymi na linii frontu (w tych czasach zasięg radiostacji był na tyle mały, że na większe odległości wiadomości przesyłano przez kilka odbiorników, w związku z czym częściej wykorzystywano gołębie pocztowe). Wieża była atrakcją turystyczną do 1940 roku, kiedy w wyniku sabotażu uszkodzono windy. Niemcy nie mieli planów ich naprawy, w związku z czym żołnierze, którzy stacjonowali na wieży musieli wspinać się na jej szczyt po schodach. Sprawność wind przywrócono dopiero po wojnie. Wówczas budowla powróciła do swojej dotychczasowej funkcji i ponownie zaczęła przyjmować turystów. Amerykańscy żołnierze oglądający wieżę w 1944 roku Od powstania, wieżę co roku odwiedzają tłumy turystów. W 1889 roku było to niemal 1,9 mln osób. W kolejnych latach liczba odwiedzających znacznie spadła, a podczas I i II Wojny Światowej wieża była zamknięta dla zwiedzających. Po wojnie liczba turystów stale wzrastała, przekraczając w 1963 roku 2 mln, 4 mln w 1983 roku, 6 mln w 1999 roku a w 2011 prawie 7 mln. Łącznie obiekt odwiedziło ponad 250 mln ludzi. Jest to jedna z najpopularniejszych atrakcji turystycznych na świecie. Powstało ponad 30 replik wieży na całym świecie – cześć z nich to wierne kopie, nieco pomniejszone, inne, to budynki inspirowane charakterystycznym wyglądem Wieży Eiffela. Jedną z najsłynniejszych jest ta, znajdująca się w Las Vegas. Wieża Eiffel w nocy (fot. Michał Banach) Wystawa Światowa z 1889 roku w związku z którą zbudowano wieżę trwała od 6 maja do 31 października 1889 roku. Jej koszt wyniósł około 41,5 mln franków, zyski ze sprzedaży biletów wyniosły 49,5 mln franków. Wystawę odwiedziło ponad 32 mln ludzi. Wystawiło się na niej 61 722 wystawców z całego świata. Ponad połowa z nich pochodziła jednak z Francji.
8uvQzn1.